‘Is het met een meditatie niet juist de bedoeling dat je níet nadenkt?’
Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (9) en Róman (7). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
Woest ben ik. Stelletje ondankbare honden. Een beetje hun moeder in de zeik nemen. Ik sta met bonzende kop op de gang. Zojuist heb ik geprobeerd de jongens naar bed te brengen. Ze zijn hyper en dus besluit ik een ontspanningsoefeningetje te doen. “Sluit je ogen”, zeg ik. “Adem rustig in door je neus… en uit door je mond… in… uit…” Net op het moment dat ik geloof dat het werkt, laat Miró een denderende scheet. Schaterlachend liggen ze nu op bed. En ik ben pissig weggelopen.
Relaxen
Maar dan herinner ik me die vakantie op Bali. François en ik waren moe en hadden ons een Balance-sessie laten aansmeren door een Duitse meditatiekerel. De man deed nogal gewichtig en sprak beroerd Engels maar dat gaf niet. Relaxen was relaxen. We moesten liggen op het strand, waarna hij zwierig een dekentje over ons heen drapeerde. Ik sloot mijn ogen. Net toen ik me overgaf aan de ontspanning riep de vent opeens keihard: “NOW RELAK THE BODY!” Ik schrok me de tandjes, maar probeerde stil te blijven liggen.
“RELAK YOUR RIGHT AAAAAARM!” brulde de kerel.
Allemachtig! kreeg ik weer een hartverlamming.
“NOOOOOOOOOW RELAK YOUR RIGHT LEEEEEEEG!”
O nee. François schiet in de lach. Niet doen nou.
“NOW RELAK YOUR TOOOOOOOTH!”
Ontspan je tand. Ontspan je tand? Oh hij bedoelt toe. Oké, ontspan je tenen. Pfffft…. jaja, geen spanning meer, pffffft…
“NOOOOOOW RELAK YOUR UNCLE!”
Ontspan je oom? Ja zeg hallo pipo, ontspan je eigen oom.
“YOUR UNCLE IS IN COMPLEEEEETE RELAXION. NOW YOUR LEFT UNCLE!”
Oooo, hij zegt enkel. Maar is het met zo’n meditatie niet juist de bedoeling dat je níet nadenkt? Ik vind dit hard werken.’
“NOW OPEN YOUR EYES. LOOK AT THE SKI… AND THEN LOOK AT THE SEA. YOU READY NOW, YOU HAVE COMPLETE RELAXION!”
En weg griste hij de dekentjes, ons in een totale lachkramp achterlatend. Ach, je kunt zeggen wat je wilt. Lachen ontspant natuurlijk ook.
Dat realiseer ik me als ik terugloop naar de slaapkamer van de jongens. “We gaan het helemaal anders doen”, zeg ik. Ik leg de deken over ze heen. Even later hoor ik mezelf brullen. “NOOOOOOW RELAK YOUR UNCLE…”
Deze column staat in Kek Mama 10-2019.
Meer Kek Mama? Neem nu een abonnement.
