Ze deed er alles aan om het verjaardagsfeestje van haar dochter een succes te maken. Maar toen er geen bedankje vanaf kon, kreeg het vertrouwen van blogger Katherine De Vries een deuk.
Lees verder onder de advertentie
Jarenlang heeft Katherine Engelse lesgegeven op een middelbare school. ‘In die tijd trok ik me vaak aan wat de leerlingen van me vonden. En daar heb ik nog steeds een handje van’, vertelt ze. ‘Ik maak me vaak druk om hoe mijn kinderen over mij als moeder denken.’
Overal prinsessen
Zo was haar dochter laatst jarig: ze werd vier. ‘Door corona konden we geen uitgebreid feest geven, maar ik deed mijn best om er voor haar wat leuks van te maken. Zo bakte ik een prinsessencake, maakte ik prinsessenknutsels en kocht ik voor haar een enorme glitter-prinsessenjurk.’
Haar dochter leek het naar haar zin te hebben op het feestje. ‘Maar echt waardering voor mijn inspanningen kreeg ik niet’, zegt Katherine. ‘Natuurlijk weet ik dat ze pas vier is. En ze moet nog leren om mensen te bedanken. Maar toen ze het hele feestje mij min of meer vermeed – als ik een foto van haar wilde maken, rende ze bijvoorbeeld weg – brak mijn hart.’
Lees verder onder de advertentie
Vertrouwen op jezelf
Ook aan haar vader schonk het meisje geen aandacht. ‘Dus ik weet dat het niet aan mij lag’, zegt Katherine. ‘Maar toch. Ik baalde ervan dat ik mijn gevoel van voldoening, of zelfs mijn eigenwaarde, liet afhangen van haar blijk van waardering.’
Ze weet dat ze moet leren om meer op zichzelf te vertrouwen. ‘Als ik mijn kinderen laat zien dat ze geliefd zijn, zou me dat gerust moeten stellen. Ik hoef geen ‘bedankt’ te horen. Ik moet mezelf de vrijheid geven om minder bezig te zijn met wat anderen van me denken – ook als het om mijn kinderen gaat. Maar ja, dat is soms makkelijker gezegd dan gedaan.’
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Er zijn van die momenten waarop je denkt: ‘Ik kan dit niet alleen’. De was wacht, het eten moet nog op tafel en je peuter huilt alsof de wereld vergaat. Gelukkig hebben we Kim Feenstra.
Je zwangerschap mogen aankondigen is voor velen een leuk en memorabel moment. Voor Inge is het ook zeker memorabel, maar niet op de positieve manier die ze gehoopt had. Het moment dat ze de echo liet zien, staat in haar geheugen gegrift.