Wat als de ene partner een sterke kinderwens voelt, terwijl de ander vindt dat het gezin compleet is? Voor Evita (39) kwam de schok toen ze via de huisarts ontdekte dat haar man al een drastische beslissing had genomen door zich te laten steriliseren, zonder dat zij het wist.
Evita (39) is moeder van twee kinderen en kortgeleden getrouwd: “We hebben twee kinderen: Jula van 6 jaar en Pip van bijna drie. Twee stuiterballen, altijd in beweging met veel lol en natuurlijk een ruzie hier en daar. Ik klaag weleens over de drukte, maar ik geniet er ook van. Soms, als ik ze samen zie spelen, voel ik zo sterk: er mist er nog eentje. Een derde kindje.
Mijn man dacht daar anders over. Hij grapte vaak: “Twee handen, twee kinderen. Lekker overzichtelijk. Ik ben er klaar mee.” Hij zei het luchtig, maar ik hoorde de ondertoon. Voor hem was het wel mooi geweest. Toch hield ik me vast aan de keren dat hij zei: “Nou ja, misschien, ooit, wie weet…” Die deur op een kier gaf mij hoop.
De afgelopen maanden speelde het steeds meer door mijn hoofd. Bij elk geboortekaartje dat op de mat viel, elke kinderwagen die ik voorbij zag rijden, elke vriendin die trots vertelde dat ze zwanger was.. Ik voelde het kriebelen. Zo’n verlangen dat je niet zomaar uitzet.
Totdat de telefoon ging. Ik stond net de vaatwasser uit te ruimen. Mijn man zat boven, dus ik nam op, zoals we wel vaker voor elkaar doen. “Goedemiddag, ik bel namens de huisarts”, zei een vriendelijke stem. “Ik was benieuwd hoe uw man de zorg rondom zijn vasectomie heeft ervaren.”
Ik zweeg. Vasectomie. Het woord zoemde in mijn hoofd, maar het kwartje viel niet meteen. Tot het besef kwam. Sterilisatie. Mijn maag draaide zich om. “Eh… ik weet het niet”, stamelde ik. “Ik geef de boodschap wel door.” Beduusd staarde ik voor mij uit. “Geen probleem hoor”, zei de assistente. “Ik bel later nog wel een keer terug.” En toen hing ze op. Ik bleef staan met de telefoon nog in mijn hand, de vaatwasser half open en een hoofd dat duizelde. Had hij… zich laten steriliseren? Zonder het te zeggen? Het was alsof de grond even wegzakte.
Later die avond zat ik naast hem op de bank. De kinderen lagen eindelijk te slapen. Hij zapte gedachteloos langs voetbal, nieuws en een flauw spelprogramma. Ik keek naar hem, mijn man, de vader van mijn kinderen. Ik voelde de tranen prikken achter mijn ogen. Hij had de deur dichtgegooid. Definitief. En ik had het niet eens zien aankomen. Ik wilde hem vastgrijpen en roepen: “Waarom? Waarom heb je dit zonder mij gedaan?” Maar de woorden bleven steken in mijn keel. In plaats daarvan bleef ik zwijgen, terwijl mijn wangen warm gloeiden van ingehouden woede.
Die nacht lag ik wakker. Naast me hoorde ik zijn rustige ademhaling. Ik lag te draaien, de tranen stroomden stil langs mijn slapen. Dus dit is het. Ons gezin blijft zoals het is. Geen derde kindje. Niet omdat we er sámen op uitkwamen, maar omdat hij het allang besloten had.
De volgende ochtend aan de ontbijttafel, met twee jengelende kinderen en een half uitgeperste sinaasappel in mijn hand, wilde ik het zeggen. “Hoe was je afspraak bij de huisarts eigenlijk?” had ik bijna laten vallen, op nonchalante toon. Maar ik slikte het in. In plaats daarvan zei ik: “Je moet niet vergeten de vuilnis buiten te zetten.” Hij knikte, pakte zijn koffie en gaf me een snelle kus. Alsof er niets veranderd was. Terwijl ik hem nakeek, brandde de vraag op mijn lippen, maar ik deed het niet. Niet op dat moment waar de kinderen bij waren.
Het is nu drie dagen geleden dat de huisarts belde en ik weet nog steeds niet goed wat ik hiermee aan moet. Hoe ga ik hem hiermee confronteren? Wacht ik tot hij zelf zegt dat hij zich heeft laten steriliseren? Vraag ik recht op de man af waarom hij dit achter mijn rug heeft gedaan? Of laat ik het gaan, terwijl ik ondertussen rondloop met dit enorme geheim dat ik eigenlijk niet hoor te weten? Ik weet het allemaal nog niet, maar dat dit is een staartje krijgt is zeker.”
Hoe gaat dat eigenlijk, zo’n sterilisatie? Wat zijn de kosten en hoeveel mannen kiezen eigenlijk voor een vasectomie? In dit artikel lees je er alles over.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Een eerste date is spannend. Je hoopt op vlinders, maar soms krijg je… buikpijn van het lachen (of van plaatsvervangende schaamte). Deze vrouwen vertellen over hun ergste eerste dates. Spoiler: je bent na het lezen ineens heel blij met je eigen saaie avondje bankhangen.
Iedereen herinnert zich wel een kwetsbaar moment uit zijn jeugd. De 35-jarige Lott heeft ook zo’n jeugdherinnering. Wat begon als pure passie, eindigde in een pijnlijke les die ze jarenlang met zich meedroeg. Opvoeden doet ze nu met een belangrijke levensles.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen. Dit keer Dunya, die een Tikkie van de oppas ontving. Voor een nieuwe bank.
In de nieuwste aflevering van Lightless Lounge deelt Olcay Gulsen openhartig over haar jeugd en de persoonlijke ervaringen die haar hebben gevormd.
Liefde in films zien er altijd zo romantisch uit. Maar echte liefde? Die is vaak veel minder filmisch en juist daarom zo mooi. Het zit ’m in die kleine, onopvallende momenten: de dingen die je misschien saai of onromantisch noemt, maar die eigenlijk helemaal niet zo zijn. Soms zijn het juist die alledaagse dingen die […]
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
