Sara van Gorp is moeder van zoons Ko (8) en Toon (4) en hoofdredacteur van Kek Mama.
Lees verder onder de advertentie
Ik zit diep in de winter nog middenin de scheidingsstorm als ik binnen een half uur een Kreta-vakantie boek. Iets om naar uit te kijken. Een overdosis zon en lummelen. Zicht op zee en zwembad, restaurantjes op loopafstand. Even weg met de jongetjes, onze eerste vakantie met z’n drieën. ‘Omdat ik alleen ben met mijn kinderen zou ik graag een balkon met zeezicht hebben.’
Lees verder onder de advertentie
Water voor de deur
Gelukkig maar dat ik heb gebedeld, want bij aankomst zie ik ook driehoogachter-balkonnetjes met uitzicht op elkaar. Nu heb ik een terrasje dat uitkijkt op de bar, wat reuring ’s avonds plus ouzo op kruipafstand. De niet aflatende muziek neem ik graag op de koop toe. En ook dat ik de zwemdiplomaloze Toon continu in de gaten moet houden wegens water voor de deur. Ook al trekt hij elke ochtend (zonder morren, halleluja) een zwemvest aan waarmee je een betonblok nog drijvend houdt, ik verlies hem geen seconde uit het oog.
Lees verder onder de advertentie
Tijd voor mezelf
Voordat ik ging, zag ik het al helemaal voor me: elke avond zou ik kort na de jongetjes naar bed gaan om in alle vroegte weer fit te zijn voor de volgende ronde. Maar ’s avonds ben ik zo blij dat ik even tijd voor mezelf heb, dat ik tot middernacht op dat lekkere terras zit. Een paar keer geflankeerd door mijn eveneens gescheiden buurvrouw met wie het goed lachen is.
Lees verder onder de advertentie
Rust
Ko heeft op de eerste dag al vrienden (met superlieve moeders ook nog) en is met geen tien paarden uit het water te krijgen waar ze zich luidkeels uitleven. Eindeloos scharrel ik met Toon rond. Ik geniet van zijn fantasiespellen. We halen krankzinnig grote donuts die we met de hele vriendenbende opknagen. Darren dagelijks rond bij de waterfiets op het strand. Met het rondlummelen komt de rust. Het terugblikken en tja, ook de tranen die soms stiekem onder mijn zonnebril rollen nu alles begint in te dalen. Als een hartelijke medemoeder – die me steeds ziet rondstiefelen met Toonemans – zegt: ‘Ik heb respect voor je, schatje,’ schiet ik half vol. Wat ik overstem met mijn: ‘Vier zoons groot hebben gebracht zoals jij, dáár heb ik respect voor.’ (Helemaal waar.)
Lees verder onder de advertentie
Een stap verder
De laatste dagen weet ik Ko over te halen het zwembad te verruilen voor tochten met een huurautootje. Zijn vrienden gaan mee. Wat een feest over dat mooie eiland te dwalen met vier beppende jongetjes in de riemen. Ik ben weer een stap verder. En die ouzo, die hou ik er deze zomer in.
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Je kinderen laten je regelmatig versteld staan, toch? Vaak op een positieve manier, maar soms ook op een… wat minder positieve manier. Mira maakte het mee tijdens de eindexamens van haar dochter.
De politie zoekt vandaag opnieuw naar de twee ontvoerde kinderen, Jeffrey (10) en Emma (8) uit Beerta, die al vier dagen spoorloos zijn nadat hun vader Klaas Bijl ze meenam. De zorgen over hun welzijn nemen met de dag toe nu er steeds meer details boven water komen.
Sommige kinderen kunnen van een gesmolten ijsje of een scheef gestrikte veterschoen een heus Grieks drama maken. Krijg je spontaan zin om auditie voor GTST aan te vragen zodra je peuter huilt omdat je haar boterham in tweeën hebt gesneden, dan is de kans groot dat er een drama queen in de dop in huis […]
Nienke (32) liep vorig jaar mee tijdens de laatste avond van de Avondvierdaagse en de sfeer was gemoedelijk, tot een iets te gezellige vader met een blikje bier de show begon te stelen. “Op een gegeven moment deed hij alsof hij de leider van een fanfare was.”