Beeld: Canva
Een kinderfeestje: ouders balanceren op het randje van overspannenheid, kinderen stuiteren op suikerniveau standje extreem en dan is er altijd wel íets dat totaal uit de hand loopt.
Sunita, moeder van Sep: “Ik had het nog zo tegen mezelf gezegd: ‘Doe normaal. Houd het klein. Zakje chips, een speurtocht in de buurt, klaar’. Maar nee hoor, ik moest weer overcompenseren omdat ik vorig jaar de traktatie op school vergeten was. Dus boekte ik voor de 5e verjaardag van mijn zoon een clown. Clown Bobo de Bonte was volgens de website een ‘ervaren entertainer met vijftig jaar ervaring in kindervermaak’. Dat klonk professioneel. Achteraf denk ik: dat klonk als iemand die zijn pensioen al voorbij is en hoopt dat z’n pacemaker het nog een uur volhoudt tussen de confetti en hysterische vijfjarigen.
Op de grote dag stond Bobo stipt om 14.00 uur op de stoep, klaar voor het kinderfeestje. Met een koffertje, een mini-speaker en ballonnen. Mijn zoon was door het dolle en de kinderen juichten. Bobo blies ballondieren, goochelde met plastic bekers en deed iets met een piepende neus wat de kinderen geweldig vonden. Ik stond in de keuken, tevreden een cappuccino te drinken met mijn man en schoonmoeder, toen ik plots gegil hoorde. Niet het blije soort gegil, maar het paniek-achtige gegil.
Ik stormde de woonkamer in en zag Bobo op de grond liggen. Plat. Zijn pruik scheef, ballonnen overal. De kinderen stonden er in een kringetje omheen. Een kind schreeuwde: ‘Hij doet het niet meer!’ Ik knielde naast Bobo – inmiddels weer een beetje bij bewustzijn – en vroeg of hij iets voelde. ‘M’n rug’, kreunde hij. Bewegen lukte niet, opstaan al helemaal niet.
Een radslag gone wrong, bleek later. Circustrucs op 70-jarige leeftijd doen was blijkbaar niet zo’n slim idee. Resultaat: een verdraaide rug en een knallende hernia. Ik belde 112. Toen de ambulance arriveerde en de broeders Bobo op een brancard legden, vroeg mijn zoon met grote ogen of hij doodging.
Uiteindelijk hebben we de rest van het feestje omgebouwd tot ‘doktersfeestje’. De kinderen mochten elkaar verbinden met wc-papier en ik gaf snoepjes als ‘medicijnen’. De ouders haalden hun kroost verward op toen ze verhalen kregen over een ambulance en een clown die inmiddels op weg was naar het ziekenhuis.
De week erna kreeg ik een kaartje van Bobo. Met een foto van hem in een ziekenhuisbed, duim omhoog. ‘Nog nooit zo’n wild feestje gehad’, schreef hij. ‘Volgend jaar doe ik alleen ballonhonden.’ Volgend jaar wordt het bij ons gewoon een pannenkoekenrestaurant.”
Ook Nina had een bijzonder ervaring. Haar dochter heeft nog maanden na het kinderfeestje nachtmerries gehad. Je leest het hier.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Bianca (31) is communicatieadviseur en woont samen met partner Pascal (35) en zoon Floris (2). Met zijn drieën vormen zij een levendig gezin waar zelden iemand stil zit óf zijn mond houdt. In haar eerlijke en herkenbare columns schrijft Bianca over hun gezellige en drukke leven, met alle chaos en liefde die daarbij hoort.
Over seks praten we liever niet op het schoolplein, maar zelfs binnen een jarenlang huwelijk blijft het vaak een taboe. Terwijl het, volgens relatietherapeuten, juist enorm veel zegt over de gezondheid van een relatie.
