Vroeger verloor Kristen Mae vaak haar geduld als haar kinderen overstuur waren en vroeg ze hen om te stoppen met huilen. Tegenwoordig pakt ze het anders aan – en dat had ze eigenlijk veel eerder moeten doen.
Lees verder onder de advertentie
‘Als mijn zoon als klein kind een driftbui had, gaf ik hem een time-out of ik snauwde naar hem dat hij moest stoppen met huilen’, vertelt Kristen. ‘Pas toen hij een jaar of zes was, en ik inmiddels ook een dochter had van twee jaar, leerde ik dat ik er op een andere manier voor mijn kinderen moest zijn.’
Lees verder onder de advertentie
Het was een vriendin die psycholoog was, die Kristen tot dat inzicht bracht. ‘Zij vertelde mij dat ze haar kinderen omhelsde als die overstuur waren, in plaats van naar ze te schelden.’
Hartslag
Vanaf dat moment besloot Kristen het anders aan te pakken. ‘Ik ging naast ze zitten als ze overstuur waren en vroeg ze of ze een knuffel wilden. Daar stemden ze bijna altijd mee in en dan vroeg ik ze om hun hoofd op mijn borst te leggen om naar mijn hartslag te luisteren.’
Die manier van troosten heeft volgens haar twee voordelen. ‘Ten eerste stopten mijn kinderen met huilen, omdat ze anders mijn hartslag niet hoorden. En ten tweede werden ze er rustig van.’
Veilig gevoel
Volgens Kristen is het dé manier om kinderen troost te bieden. ‘Ik heb geen engelengeduld en de ‘hartslagknuffel’, zoals ik ‘m noem, is voor mij een geweldig hulpmiddel geweest. Ik gebruik het nog steeds met mijn dochter die inmiddels negen jaar is. Het geeft een kind een enorm veilig gevoel – hij weet dat hij onvoorwaardelijk geaccepteerd en geliefd wordt.’
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.Ze iets laten zien, dat lukteMelissa (37): “Ik zou mijn kinderen weleens even wat laten zien. Parmantig stapte ik op de hoogste duikplank van het zwembad en met een […]