Dat doen we dus nooit meer

Nee dank je, ik hou mijn vrouw liever voor mezelf

Annemiek (41) en Niels hadden veel zin in hun tiendaagse Club Med-vakantie met vrienden die ze via het werk van Annemiek kenden.

Kinderen van elf, twee keer tien en negen lekker onder de pannen met zeilcursussen en disco’s en de volwassenen alle tijd voor onbeperkt zon, zee, strand en cocktails. De zin van hun vrienden was alleen iets groter dan die van Annemiek en Niels, bleek toen hun vriend na een dag of drie voorstelde de sleutels van de huisjes te ruilen, en het swingen van de dansvloer te verplaatsen naar de echtelijke bedden. “Ik dacht eerst dat hij een grapje maakte”, vertelt Annemiek. “Daarna sloeg de twijfel toe. Hadden we, misschien met net een slok te veel op, de suggestie gewekt dat we swingers waren? Niels was net zo geschokt als ik en zei iets als: ‘Als je het niet erg vindt, houd ik mijn vrouw liever voor mezelf’. Daarna zijn we snel vertrokken naar onze bungalow. De overige zeven dagen verliepen pijnlijk stil, net als de toevallige ontmoetingen bij de koffieautomaat op het werk tot op de dag van vandaag.”

Lag dat kind laveloos in haar tentje

Camille (37) en Joost wandelen al jaren met hun kinderen van twaalf, tien en negen in de Oostenrijkse bergen.

Nu hebben ze een single vriendin die wel een verzetje kon gebruiken, dus nodigden ze haar en haar dochter van zeventien uit mee te gaan. Eenmaal ter plaatse, bleek de dochter minder enthousiast dan haar moeder. Camille: “Om zes uur ’s ochtends vonden we haar in haar tentje, laveloos van de meegesmokkelde wodka. Elke wandeling sjokte ze met een chagrijnig hoofd achter ons aan. Ze wilde niet mee-eten, geen contact leggen met onze kinderen – geen beweging in te krijgen. Dat doen we dus nooit meer.”

Zeg, ik ben je dienstmeid niet

Het leek net de film Thelma & Louise: twee vriendinnen zonder man op reis – maar dan wel met een schare kinderen op de achterbank. Al bij vertrek bleek de vriendin van Jos (37) het reizen iets anders op te ­vatten dan zij.
“Niks bleek nog gepakt, niks had ze gepland. En toen we drie uur later eindelijk onderweg waren, ieder in onze eigen auto, bleek het complete gezelschap bij elke stop aangewezen op mijn broodjesvoorraad. Koud de Belgische grens over was die natuurlijk op, met vier klagende kinderen als gevolg.” In Frankrijk kreeg vriendin vervolgens autopech, die ze een nacht deed stranden in een lelijk industriestadje. “Mijn vriendin overzag het niet meer, waarop ik niet alleen alle kinderen kon opvangen, maar ook nog eens het vervangend vervoer kon regelen.”

Bij aankomst bij de eerste overnachtingsplek in Spanje, bleek dat de vriendin alleen had geboekt voor zichzelf en haar kinderen. “Misschien dat ik daardoor minder kon hebben in de dagen die volgden; mijn irritatiegrens was immers al aardig bereikt. Maar toen ik op het Spaanse strand haar koters stond in te smeren met mijn peperdure zonnebrandcrème terwijl zíj mijn Estée Lauder-fles leegkneep, was de maat vol. Ik heb haar vriendelijk verteld dat ik niet haar dienstmeid was. Ik pakte mijn telefoon en regelde een hotelletje in een dorp verderop. Ze begreep er niets van. Ik heb nooit meer iets van haar gehoord, maar de kinderen en ik hebben een topweek gehad.”

Lees alle verhalen in het Kek Mama Zomerboek.