Column Roos: ‘Mama, ik mis Liv zo’

‘Ze zou negen zijn geweest'

Maar daar wilde ik de kinderen niet mee belasten. Toen ik het uiteindelijk toch vertelde, waren ze in eerste instantie meer gefascineerd dan gechoqueerd. Zo’n zusje dat er was voordat jij überhaupt werd gemaakt. Zo’n zusje dat doodging in mama’s buik. Zo’n zusje dat nu al bijna negen was geweest. Nu liggen we in bed, Roman, Miró en ik. We hebben gepraat over ons favoriete voetbalelftal, over wat een schwalbe is, over The Voice Kids, over het feit dat mama vroeger verliefd was op Danny de Munk. En op John Travolta, waarna mama voordeed hoe die danste op Staying alive, wat ontaardde in een giechelpartij.

‘Wat als?'

En dan opeens klinkt het stemmetje van Miró. “Mama, ik mis Liv zo.” Even schrik ik. Waar komt dit vandaan? Dan vraag ik zo relaxed mogelijk door. Miró haalt zijn schouders op. Hij heeft geen idee waarom hij aan haar denkt. Dat gebeurt soms opeens. Ik knik. “Mam, als Liv nog leefde, waren wij er dan wel geweest?” Ik weet het niet. We wilden altijd graag twee kinderen. Maar als Liv was gebleven, was ik ongetwijfeld later zwanger geraakt dan die zes weken na haar dood. Was dat dan van Miró? Of van een ander kindje? En hoe zit het met Róman?

‘Ze is gewoon bij ons'

“Moet ik dan blij zijn dat ze dood is?” klinkt het. Ik aai de koppies van de jongetjes, in elk van mijn oksels één. Dan zeg ik eerlijk dat ook mama’s niet op alle vragen een antwoord weten. Het is gelopen zoals het gelopen is. En François en ik zijn ontzettend blij dat we kinderen hebben mogen krijgen. Twee zoons en een dochter. Even later zingen we op ons allerhardst Staying alive. Miró, Róman, ik. En Liv. Die vannacht gewoon naast ons ligt.

Roos Schlikker (42) is journalist, schrijver, columnist en theatermaker, zowel letterlijk als figuurlijk. Samen  met haar man heeft ze twee zonen: Miró (7) en Róman (5). Mail Roos op roos@kekmama.nl