Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (7) en Róman (5). Op Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven. Vandaag schrijft ze over Liv, die nu al bijna negen was geweest.
“Mama, ik mis Liv zo.” Zo nu en dan komt ze ter sprake. Dat is eerlijk gezegd zelden op initiatief van mij. Ik heb er sowieso een tijdje naar toe moeten groeien voor ik het Miró en Róman vertelde. “Jongens, jullie hebben nog een zusje. Ze leeft alleen niet meer.” Niet dat ik haar heb weg gedacht. Soms ben ik te druk met leven, maar haar sterven is dichtbij. ‘Denk ik aan de dood dan kan ik niet slapen en kan ik niet slapen dan denk ik aan de dood,’ dichtte J.C. Bloem. Om de zoveel tijd zijn er inderdaad nachten dat ik wakker ben. En dat zij naast mij ligt.
Maar daar wilde ik de kinderen niet mee belasten. Toen ik het uiteindelijk toch vertelde, waren ze in eerste instantie meer gefascineerd dan gechoqueerd. Zo’n zusje dat er was voordat jij überhaupt werd gemaakt. Zo’n zusje dat doodging in mama’s buik. Zo’n zusje dat nu al bijna negen was geweest. Nu liggen we in bed, Roman, Miró en ik. We hebben gepraat over ons favoriete voetbalelftal, over wat een schwalbe is, over The Voice Kids, over het feit dat mama vroeger verliefd was op Danny de Munk. En op John Travolta, waarna mama voordeed hoe die danste op Staying alive, wat ontaardde in een giechelpartij.
En dan opeens klinkt het stemmetje van Miró. “Mama, ik mis Liv zo.” Even schrik ik. Waar komt dit vandaan? Dan vraag ik zo relaxed mogelijk door. Miró haalt zijn schouders op. Hij heeft geen idee waarom hij aan haar denkt. Dat gebeurt soms opeens. Ik knik. “Mam, als Liv nog leefde, waren wij er dan wel geweest?” Ik weet het niet. We wilden altijd graag twee kinderen. Maar als Liv was gebleven, was ik ongetwijfeld later zwanger geraakt dan die zes weken na haar dood. Was dat dan van Miró? Of van een ander kindje? En hoe zit het met Róman?
“Moet ik dan blij zijn dat ze dood is?” klinkt het. Ik aai de koppies van de jongetjes, in elk van mijn oksels één. Dan zeg ik eerlijk dat ook mama’s niet op alle vragen een antwoord weten. Het is gelopen zoals het gelopen is. En François en ik zijn ontzettend blij dat we kinderen hebben mogen krijgen. Twee zoons en een dochter. Even later zingen we op ons allerhardst Staying alive. Miró, Róman, ik. En Liv. Die vannacht gewoon naast ons ligt.
Roos Schlikker (42) is journalist, schrijver, columnist en theatermaker, zowel letterlijk als figuurlijk. Samen met haar man heeft ze twee zonen: Miró (7) en Róman (5). Mail Roos op roos@kekmama.nl
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.
