Beeld: Getty
Lieve (30) is moeder van Jan (3) en Dries (1). Ze was gelukkig getrouwd, tot haar man afgelopen Kerstmis totaal onverwachts zijn koffers pakte. Voor Kek Mama schrijft ze over alles wat ze sindsdien doormaakt. Deze week: Lieve krijgt een vast contract van haar werkgever, mits ze opnieuw een studie gaat volgen.
Drie jaar geleden schreef ik mijn scriptie in de spaarzame nachtelijke uurtjes die mijn pasgeboren Jan sliep. Ik moest mijn studie voor een bepaalde datum afronden en de druk lag enorm hoog. Op mijn tandvlees haalde ik de eindstreep en studeerde ik af met een 8. Ik weet nog hoe gesloopt ik was.
Nu, drie jaar later, sta ik opnieuw voor een enorm moeilijke keuze. Mijn huidige werkgever biedt mij een vast contract aan mits ik opnieuw een studie ga volgen. Dit moeilijke moment heb ik, net nadat mijn ex mij verliet, uit mogen stellen, maar voor september móeten er knopen worden doorgehakt.
Ik slaap er slecht van. Want als ik start met mijn nieuwe studie moet ik naast de parttime baan ook nog 20 uur in de week studeren, en oh ja: het ook nog eens afronden binnen twee jaar. Vaak zit ik nu al aan mijn max en kan ik mijn hoofd net boven water houden. Daarnaast zijn de schooltijden van de hogeschool ook niet echt optimaal. Ik moet in de middag starten en ben pas laat in de avond thuis. Welke kinderopvang heeft er nou een avondopvang?! Ik zie alleen maar beren op de weg.
Hoewel ik vind dat de mensen met wie ik dit bespreek ‘makkelijk praten hebben’ laten zij me wel inzien dat dit ook een enorme kans is. Ik kan een vast contract krijgen, iets waar velen in het onderwijs van dromen. Ik kan, met behulp van de overheid en mijn werkgever, gratis een HBO-studie volgen en krijg vele faciliteiten aangeboden die de studiedruk zouden moeten verlagen. En of je nú start of over vier jaar als beide kinderen naar zwemles, voetbal, hockey, toneel en scouting moeten, maakt ook niks uit; druk ben je toch! Ik wik en ik weeg, wekenlang…
Omdat de sluitingsdatum nu toch wel erg dichtbij komt, er nog veel moet worden geregeld maar ik vooral heel duidelijk een goede toekomst wil voor mijn jongens en mijzelf besluit ik, heel dapper, om ervoor te gaan. Ik weet van mezelf dat ik heel gedisciplineerd kan zijn. En ik moet mijn jongens laten zien dat als je jezelf een doel stelt, je – hoe onmogelijk dat ook lijkt – alles kunt wat je wil!
Binnen een dag regel ik mijn inschrijving, de studiebeurs, een gastouder aan huis en heel veel motivatie en energie om in september te starten. Dan mag ik mezelf naast alleenstaande en werkende moeder ook weer student noemen. Dat staat in ieder geval jeugdig.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Spijt van de naam die je je kind besloot te geven, het zal niet veel mensen overkomen. Maar ze zijn er wel. En een van hen is Angela.
Een zwangerschap is al spannend genoeg, maar voor de Britse Lucy en haar man Adam werd het een ware achtbaan. Hun baby Rafferty kwam niet één, maar twee keer ter wereld.
Je denkt dat je iemand in huis haalt om op je kinderen te passen, maar intussen wordt je voorraadkast geplunderd en verdwijnen er sieraden. Wat begon als een klein vermoeden, groeide bij Carla uit tot een regelrechte mini-detectivezaak.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
