Column Lieve: ‘Ik begin aan de meest gehate klus ooit: Een nieuw badpak’

Als alle rolluiken dichtzijn, de passpiegel naar beneden is gehaald en de doos van het postorderbedrijf klaar staat, begin ik aan de – door mij meest gehate – klus ooit. Ik wil, of beter gezegd, moet een nieuw badpak.

'Ze vinden het oprecht leuk'

Al weken zeurt Jan dat hij wil zwemmen en nu hij op de basisschool zit, kan ik ook met Dries wel eens gaan peuterzwemmen. Mijn kinderen vinden dat oprecht leuk. Ik vind dat oprecht stom. Maar zoals elke moeder kan beamen: als je kinderen het leuk vinden, dan offer je jezelf op en ga je.

Hoewel ik voorheen uit principe gewoon in mijn bikini naar het zwembad ging, merk ik toch dat het niet echt praktisch is. Zeker nu Jan van elke glijbaan wil die er is en Dries niet echt een type is dat rustig in het pierenbadje poedelt, ben ik meer bezig met het controleren of er niks uithangt dan aan het ‘genieten’ van mijn kinderen.

'Wie gaat er nou een badpak kopen?'

Op internet bestelde ik daarom acht badpakken. Van sexy en met laag decolleté tot alles verhullend en corrigerend. Allemaal even mooi, maar ook allemaal aangetrokken door een model met maatje 36. Ik open de doos en lach stiekem om mezelf. Wie gaat er nou een badpak kopen, ik ben pas 31 jaar. Daar sport ik toch niet drie keer in de week voor?

Bij het eerste exemplaar voel ik me net mijn oma, dat bloemenprintje is in het echt toch niet zo leuk. Het tweede exemplaar maakt me bijna aan het huilen: naast mijn buikje zijn ook mijn borsten en billen weg gecorrigeerd. Exemplaar drie tot en met zeven kunnen ermee door, maar maken me niet echt blij en helaas geldt dat ook voor nummer acht. Hoewel die laatste wel het meest leuke ‘kan-er-mee-door’-exemplaar is.

'Mijn buik is een soort streepjescode'

Kritisch bekijk ik mijn lijf. Wat hebben die twee zwangerschappen eigenlijk veel ‘schade’ aangericht. Mijn buik is een soort streepjescode die in week 39 bij de eerste zwangerschap is ontstaan. Mijn borsten hangen en mijn spieren worden bedekt onder een laagje vet. Hoewel alles in verhouding is en ik alleen ontevreden ben over mijn buik, word ik niet echt blij van deze aanblik. Ik dim het licht een beetje en maak een paar foto’s.

'Staat je toch mooi, schat'

Rogier, die de foto’s beoordeelt, is helemaal niet zo zwartgallig als ik ben. ‘Staat je toch mooi, schat. Kijk hoe slank je hierin bent. Mooi ook die bordeauxrode kleur, staat goed.’ Zo’n positief oordeel had ik echt even nodig. Als ik drie dagen later met Dries ga peuterzwemmen en mijn badpak aantrek voel ik me al minder onzeker dan tijdens het pasmoment. Als ik alle andere moeders zie, is mijn onzekerheid weg.

Aan ons allemaal, stuk voor stuk, dik of dun, lang of klein, kun je zien dat we kinderen hebben gekregen. We zijn geen zestien meer, kunnen niet meer eten wat we willen en hebben allemaal last van bredere heupen en een buikje. Laten we trots zijn op dit lichaam en dragen waar we ons lekker in voelen. Voor nu is dat een badpak, maar in de zomer ga ik weer stralen in mijn bikini en denk ik gewoon: ‘There are three billion women who don’t look like supermodels, and only eight who do’.

Nog meer Kek Mama?

Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >