Er zijn van die momenten waarop je denkt: ‘Ik kan dit niet alleen’. De was wacht, het eten moet nog op tafel en je peuter huilt alsof de wereld vergaat. Gelukkig hebben we Kim Feenstra.
Lees verder onder de advertentie
Het model deelde een pijnlijk herkenbaar verhaal op Instagram over zo’n dag, eentje waarop je als moeder gewoon even gezien wil worden.
Kim Feenstra over moederschap
“Gisteren was ik boodschappen doen. Terwijl ik door de supermarkt liep, hoorde ik een kindje krijsen. Het was zó intens dat je meteen wist: dit is een tantrum. Ik herkende het meteen. Want ik heb dit soort momenten zelf ook meegemaakt.”
Ze beschrijft hoe het vaak gaat: een fijne dag met je kind, en dan wil je nog even snel iets halen in de winkel. “En dan kreeg hij zijn zin niet. Niks was goed. Intens boos, geprikkeld, stampend op de grond. Eén keer had hij zelfs een hele Paw Patrol-taart door het gangpad van de Albert Heijn gesmeten omdat hij hem niet mocht hebben. En die keer in de Action… toen hij geen auto kreeg, besloot hij gewoon in zijn broek te plassen. Oh boy, probeer dan maar eens je kalmte te bewaren.”
Kim vertelt hoe ze tegenwoordig beter met dit soort situaties omgaat. “Ik weet er inmiddels mee om te gaan. In plaats van zelf boos of gefrustreerd te raken, geef ik rustig een signaal dat dit niet oké is en troost ik hem. Een knuffel, even vasthouden. Want die kleintjes hebben zóveel emoties om te verwerken, terwijl wij volwassenen soms onze eigen emoties nog nauwelijks onder controle hebben.”
Lees verder onder de advertentie
Gekrijs
Terug naar dat moment in de supermarkt: “Zijn krijsen was zo hard dat zijn mama hem mee naar buiten nam. Geen land met hem te bezeilen. Toen ik aan de kassa stond en buiten weer langs liep, hoorde ik hem nog steeds hard huilen. Ik voelde de energie van de moeder: even niet meer weten wat te doen, even helemaal op.”
Kim besloot iets te doen. “Ik zag dat ze struggles had en liep naar haar toe. Ik vroeg hoe het ging, luisterde even, vertelde kort mijn eigen ervaringen en gaf haar een knuffel. Dankbaar dat ze me toeliet. Haar zoon veilig in haar armen. Soms heb je gewoon een dag dat je het even niet meer weet.” Ze benoemt hoe er vaak van alles meespeelt: “Misschien loopt het co-ouderschap stroef, heb je financiële zorgen, stress van werk, iets met familie of gezondheid. Misschien geen grote problemen, maar zit je er mentaal even doorheen.”
Lees verder onder de advertentie
Een knuffel
Ze weet maar al te goed hoe zo een situatie zich dan ontvouwt: “Dan huilt je kind, krijst het de boel bij elkaar, en wil jij zelf nog harder krijsen.” Dan is het fijn als iemand je ziet, weet Kim. “Iemand die even luistert, een knuffel geeft. Want ook mama’s hebben knuffels nodig. Ik gaf hem aan haar, omdat ik hem zelf ook weleens nodig heb gehad.” Voor alle moeders die dat gevoel herkennen, sluit ze af: “Een knuffel van mij voor jou.”
Lees verder onder de advertentie
Kim Feenstra heeft geen makkelijke niet gehad. Juist daarom wil het model het voor haar eigen kind helemaal anders doen. In de podcast V4der vertelt ze openhartig over het moederschap, haar verleden en de lessen die ze dagelijks leert van haar zoon Brooklyn. Je leest het hier.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Charlotte, die regelmatig een verkeerde leeftijd krijgt aangemeten.
Iedereen weet: stilte bij kleine kinderen is altijd een slecht teken. Ze doen geheid iets wat niet mag. En dan zijn er nog gradaties in ‘wat niet mag’. Shannon viel stijl achterover door deze actie van haar peuter Ted.
Soms zijn de grootste levenslessen verpakt in kleine, intieme momenten. Voor Maxime Meiland was dat het moment waarop ze haar dochtertje Claire vertelde wie haar biologische vader is.
Laurie (38) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (8) en Otis (3). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.