Beeld: Kee & Kee
Oud-commando en spreker Dai Carter, bekend van Kamp van Koningsbrugge, vindt altijd de energie om door te zetten – zelfs na slapeloze nachten met zijn kinderen Zev (4) en Sadie (2,5). In zijn laatste boek Missie mentale kracht leert hij kinderen hun mentale kracht te ontdekken.
“Als kind was ik me al bewust van mijn eigen energieknop. Ik wist precies hoe ik hem aan kon draaien en weer afschakelen. Al vond de juf mij veel te druk: met mijn beste vriendje was ik altijd aan het gieren.
School en ik? Dat werkte niet. Ik heb op verschillende montessorischolen gezeten, maar dat onderwijs paste me niet. Te veel vrijheid en ik leerde nauwelijks. Ik speelde mijn eigen fantasiespelletjes: zo sloop ik als een ninja ongezien naar de derde verdieping om daar bloempotten naar beneden te gooien. Mijn laatste basisschool was er een voor speciaal onderwijs. Leraren dachten dat ik voor galg en rad zou opgroeien. Ik had een leerachterstand en hoorde vaak genoeg dat ik een bepaald niveau had. Misschien komt daar mijn bewijsdrang ook vandaan. Ik wil die leraren van toen weleens laten zien waar ik nu sta.
Toch had mijn leven heel anders kunnen lopen. Als tiener ging ik steeds meer de delinquente kant op. Mijn toenmalige stiefvader zag dat en vroeg of de commando’s niets voor me zouden zijn. Hij gaf me een doel, waar ik veel tijd en moeite in heb gestopt. Op mijn achttiende ging ik voor het eerst naar Afghanistan. Ik moet er niet aan denken dat mijn zoon dat zou willen. Nu ik vader ben, begrijp ik pas de pijn en bezorgdheid van mijn ouders. Vreselijk. Maar ik heb het gedaan en het heeft me gevormd. In het leger kon ik mijn energie wél kwijt, in de gewone wereld had het over. Ik had een doel nodig, zoals veel jonge mensen. Een doel en een verantwoordelijkheid.
Mijn missie is mensen mentaal sterker maken. Mijn laatste boek is een kinderboek, omdat het begint bij onze kinderen. Steeds meer jonge kinderen zijn al depressief en eenzaam, dat moeten en kunnen we veranderen. Weerbaarheid (het vermogen met heftige gebeurtenissen om te gaan als ze zich voordoen) en veerkracht (het vermogen daarna weer terug te veren) kun je trainen. Op school ligt de focus op rekenen en schrijven en wordt er te weinig geïnvesteerd in mindset. Ik wil dat mijn kinderen wel de juiste tools meekrijgen en zie dat als mijn verantwoordelijkheid als vader. Als het schoolsysteem ze niet gelukkig maakt, zoeken we een alternatief.
Het vaderschap vind ik uitdagender dan sommige missies die ik heb gedaan. Als een boze instructeur me wakker schreeuwt of het luchtalarm gaat, weet ik wat ik moet doen. Flipt mijn zoontje ’s nachts de pan uit, kan ik moeite hebben kalm te blijven. Kinderen kunnen emoties zo intens beleven. Daar traint de commando-opleiding je niet voor. Of het jarenlange slaaptekort. Toch heb ik altijd de energie gevonden om mijn doelen na te streven. Toen mijn zoontje een paar maanden oud was en ik mijn eerste boek wilde schrijven, veranderde ik in een nightwriter om mijn doel te volbrengen. Levensdoelen kosten tijd, pijn en energie. Dat weet ik. Neemt niet weg dat het taai was, in het theater staan als je nauwelijks slaapt. Het publiek verwacht dat ik die energiebom ben die ze vertelt hoe ze hun mentale kracht versterken. Dan moet ik energie uitstralen, of ik nou geslapen heb of niet. Daarom pep ik mezelf van tevoren op in de kleedkamer, met fysieke en ademhalingsoefeningen.
Soms mis ik de spanning van de missies, de adrenaline. Al prikkelen veel dingen die ik nu doe ook die sensatie, zoals het theater. De vechtsporten en trainingen die ik doe, geven voldoening. Zijn we met Kamp van Koningsbrugge op reis, wordt het ook weer aangewakkerd. Tegenwoordig zie ik reizen met mijn vrouw en kinderen ook als een avontuur. Samen nieuwe dingen zien en meemaken. Mijn gezin is nu dat team.”
Birgit Schuurman onthulde dat als ze een pilletje op heeft, het spelen met haar zoon Jimi haar veel beter lukt. Je leest het hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Je kinderen laten je regelmatig versteld staan, toch? Vaak op een positieve manier, maar soms ook op een… wat minder positieve manier. Mira maakte het mee tijdens de eindexamens van haar dochter.
De politie zoekt vandaag opnieuw naar de twee ontvoerde kinderen, Jeffrey (10) en Emma (8) uit Beerta, die al vier dagen spoorloos zijn nadat hun vader Klaas Bijl ze meenam. De zorgen over hun welzijn nemen met de dag toe nu er steeds meer details boven water komen.
Ellen (39) ging op zonvakantie met haar gezin, maar een puber met acrobatische ambities gooide roet in het eten. De bestemming werd de eerste hulp.
Sommige kinderen kunnen van een gesmolten ijsje of een scheef gestrikte veterschoen een heus Grieks drama maken. Krijg je spontaan zin om auditie voor GTST aan te vragen zodra je peuter huilt omdat je haar boterham in tweeën hebt gesneden, dan is de kans groot dat er een drama queen in de dop in huis […]
Nienke (32) liep vorig jaar mee tijdens de laatste avond van de Avondvierdaagse en de sfeer was gemoedelijk, tot een iets te gezellige vader met een blikje bier de show begon te stelen. “Op een gegeven moment deed hij alsof hij de leider van een fanfare was.”
