Erin geluisd: ‘Blijkbaar was luizenpluizer niet iets eenmaligs’
Beeld: Getty Images
Maar niet doorstromen naar de betere ‘functies’ of ineens een nieuwe vaste baan erbij krijgen. Het leven van een luizenpluizer is nog niet zo makkelijk.
Lilian (33), moeder van Pluk (6) en Seb (1):
“‘Ja hoor, dat wil ik wel’, zei ik nietsvermoedend toen ik Pluk op de basisschool inschreef en ik gevraagd werd als luizenmoeder. Leek me best geinig om zo een keertje alle kinderen op school te leren kennen.
“Voor ik het in de gaten had, werd ik in de nieuwsbrief voorgesteld als de nieuwste luizenpluizer”
Wat ik niet wist, was dat het blijkbaar niet iets eenmaligs was, maar een vaste job. Voor ik het in de gaten had, werd ik in de nieuwsbrief voorgesteld als de nieuwste luizenpluizer.
Sindsdien hang ik nu al twee jaar op de woensdag na een schoolvakantie, samen met een collega-moeder en gewapend met kam en kapmantel, boven driehonderd kinderhoofdjes, op zoek naar die jeukende krengen.”
Meer verhalen van moeders over alles dat met mombracing te maken heeft? Je leest ze hier.
Trotse pluizer
Jolien (38), moeder van Stijn (8), Lucas (6) en Carlijn (4):
“Al vier jaar ben ik luizenouder en ik stroom maar niet door naar de betere ‘functies’. Ieder jaar denkt de leerkracht: ah, Jolien doet het vast dit jaar ook weer. Of ze zien mij bezig bij de klas van mijn ene kind en vragen of ik ook in hun klas kan helpen. Zeg dan maar eens nee, want bijna niemand wil het doen. Terwijl hoofdluis iets is waarvoor je je helemaal niet hoeft te schamen. Ik ben dan ook supertrots op mijn baantje.”
77% van de moeders in Nederland heeft te maken met momshaming, blijkt uit onderzoek van Kek Mama. Dat vond de redactie zó schokkend, dat ze een campagne is gestart: Kek Mama lanceert mombracing, de tegenhanger van momshaming, en roept alle moeders op om elkaar voortaan te steunen in plaats van te bekritiseren.
