Suzans dateleed: ‘Hij verschoonde nog even de vuile lakens van zijn scharrel van gisteren’

“Néé, jíj? Single?” Terwijl ik in een ongemakkelijke pose tegen het podium geperst sta tijdens mijn eerste concert sinds jaren, probeer ik een oude bekende naast me in twee onverstaanbare zinnen het verloop van de laatste twee jaar van mijn leven uit te leggen. “Niet te geloven, ik ook!”, schreeuwt hij terug. “Is dat nou niet sterk? Toeval bestaat niet. Kom, neem wat te drinken van me.”

Ik werp een blik op mijn vriendinnen die het prima lijken te redden zonder mij, en zak achterin de zaal naast hem op een barkruk. Hij is geen spat veranderd sinds we een jaar of zes geleden tijdelijk samenwerkten, hooguit een tikje grijzer. Geniet met volle teugen van het vrijgezelle leven, zegt hij. “Drie keer per week uit eten, vier keer per jaar op vakantie – je kent het wel. Maar laat mijn ex het niet horen hoor, anders denkt ze dat ik nóg meer alimentatie kan betalen. Tjonge, ben ik even een mazzelpik zeg, dat ik je zomaar een moment voor mezelf heb, na al die jaren. Nog een biertje?”
 

Voordeel van de twijfel

Gek eigenlijk dat hij me zes jaar geleden niet opviel, bedenk ik. Aan de andere kant: getrouwd en wel zag ik geen enkele kerel staan. “Toen was je al mooi, maar de jaren staan je prachtig”, zet mijn oude bekende zijn versierkoers voort. Normaal gesproken het punt om direct af te haken, maar het feit dat we elkaar al kennen én mijn vierde biertje maken dat ik hem het voordeel van de twijfel gun. Ik bedank hem droogjes voor het compliment.

“Hé Suus, ik weet niet wat jij doet, maar wij pakken een taxi.” We hebben niet eens gemerkt dat de band gestopt is met spelen, als één van mijn vriendinnen naast me staat. “Jij komt wel thuis hè, denk ik zo?” We wisselen een snelle blik van verstandhouding, en weg is ze.

“Bij míj thuis, bedoelde ze zeker?”, grijnst mijn bekende. “Als je nog steeds zo’n fervent verzamelaar bent van whisky en oude lp’s wel, ja”, hap ik – plaatjes draaien is altíjd een goed idee.
 

Lees ook
7 Dingen die single moeders niet willen horen (nee, serieus: écht niet) >
 

Wat je begint moet je afmaken

Een halfuur later stappen we zijn appartement binnen. “Eén drankje hoor”, waarschuw ik, “maken we alleen ons gesprek nog even af.” “Ik weet nog wel iets wat ik klaar wil maken”, grijnst hij, en geeft een tik tegen mijn billen. “Geef me één minuut, dan verschoon ik even mijn lakens; gisteravond is hier ook al een scharrel blijven slapen.”

Wacht even. Zei hij dit nou echt?

“Weet je, ik heb eigenlijk helemaal geen dorst meer”, reageer ik razendsnel. “Laat die lakens lekker zitten; ik red nog precies de laatste tram.” Ik verlang opeens verschrikkelijk naar mijn eigen bed, waarin ik afgelopen nacht evengoed niet alleen heb geslapen – de knuffels en pyjamaatjes liggen nog op mijn hoofdkussen.

“Alsjeblieft; blijf”, dringt mijn scharrelaar aan. “Onmogelijk”, zeg ik, en stap de nacht in. “Ik deel mijn bed al met twee andere mannen.”

Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >