Een jaar na haar scheiding duikt Suzan (36), moeder van twee zonen van zes en acht, de datingmarkt op. Haar belevenissen kun je elke week volgen.
Lees verder onder de advertentie
“Néé, jíj? Single?” Terwijl ik in een ongemakkelijke pose tegen het podium geperst sta tijdens mijn eerste concert sinds jaren, probeer ik een oude bekende naast me in twee onverstaanbare zinnen het verloop van de laatste twee jaar van mijn leven uit te leggen. “Niet te geloven, ik ook!”, schreeuwt hij terug. “Is dat nou niet sterk? Toeval bestaat niet. Kom, neem wat te drinken van me.”
Lees verder onder de advertentie
Ik werp een blik op mijn vriendinnen die het prima lijken te redden zonder mij, en zak achterin de zaal naast hem op een barkruk. Hij is geen spat veranderd sinds we een jaar of zes geleden tijdelijk samenwerkten, hooguit een tikje grijzer. Geniet met volle teugen van het vrijgezelle leven, zegt hij. “Drie keer per week uit eten, vier keer per jaar op vakantie – je kent het wel. Maar laat mijn ex het niet horen hoor, anders denkt ze dat ik nóg meer alimentatie kan betalen. Tjonge, ben ik even een mazzelpik zeg, dat ik je zomaar een moment voor mezelf heb, na al die jaren. Nog een biertje?”
Voordeel van de twijfel
Gek eigenlijk dat hij me zes jaar geleden niet opviel, bedenk ik. Aan de andere kant: getrouwd en wel zag ik geen enkele kerel staan. “Toen was je al mooi, maar de jaren staan je prachtig”, zet mijn oude bekende zijn versierkoers voort. Normaal gesproken het punt om direct af te haken, maar het feit dat we elkaar al kennen én mijn vierde biertje maken dat ik hem het voordeel van de twijfel gun. Ik bedank hem droogjes voor het compliment.
Lees verder onder de advertentie
“Hé Suus, ik weet niet wat jij doet, maar wij pakken een taxi.” We hebben niet eens gemerkt dat de band gestopt is met spelen, als één van mijn vriendinnen naast me staat. “Jij komt wel thuis hè, denk ik zo?” We wisselen een snelle blik van verstandhouding, en weg is ze.
“Bij míj thuis, bedoelde ze zeker?”, grijnst mijn bekende. “Als je nog steeds zo’n fervent verzamelaar bent van whisky en oude lp’s wel, ja”, hap ik – plaatjes draaien is altíjd een goed idee.
Een halfuur later stappen we zijn appartement binnen. “Eén drankje hoor”, waarschuw ik, “maken we alleen ons gesprek nog even af.” “Ik weet nog wel iets wat ik klaar wil maken”, grijnst hij, en geeft een tik tegen mijn billen. “Geef me één minuut, dan verschoon ik even mijn lakens; gisteravond is hier ook al een scharrel blijven slapen.”
Lees verder onder de advertentie
Wacht even. Zei hij dit nou echt?
“Weet je, ik heb eigenlijk helemaal geen dorst meer”, reageer ik razendsnel. “Laat die lakens lekker zitten; ik red nog precies de laatste tram.” Ik verlang opeens verschrikkelijk naar mijn eigen bed, waarin ik afgelopen nacht evengoed niet alleen heb geslapen – de knuffels en pyjamaatjes liggen nog op mijn hoofdkussen.
“Alsjeblieft; blijf”, dringt mijn scharrelaar aan. “Onmogelijk”, zeg ik, en stap de nacht in. “Ik deel mijn bed al met twee andere mannen.”
Hoe combineer je het ouderschap met een goedlopende carrière? In ‘De ladder op’ interviewen we bekende Nederlandse vrouwen hierover. In deze editie: Loes Daniels (36). Zij en haar partner Roderick zijn trotse ouders van Hugo (2,5) en Lotti (7 maanden).
We kennen ze allemaal: die ene vriendin die keer op keer verliefd werd op de verkeerde man. Charmante praatjesmakers, mysterieuze types of gewoon regelrechte bad boys. Volgens de sterren is dat geen toeval: sommige moeders hebben er simpelweg een handje van om steeds weer te vallen op het verkeerde type.
Soms gebeurt het opeens: je kind wil een rigoureuze verandering in zijn uiterlijk. Waar je zelf nog denkt aan knipbeurten van een paar centimeter, komt je zoon doodleuk met een ander idee bij de kapper. Het overkwam Sam.
Steeds de Insta van je ex checken helpt niet om over je scheiding heen te komen, dat snapt Renée heus wel. Maar zich verliezen in het partyen op Ibiza lukt haar ook niet. Totdat ze na een toevallige ontmoeting alsnog weet te ontdooien. En hoe.