Michelle (39) is getrouwd met Rick (43). Samen hebben ze dochters Mia (9) en Isa (6). Na een time-out van vijf maanden zijn Michelle en Rick weer bij elkaar gekomen.
“Rick en ik maakten steeds vaker ruzie. In de periode waarin de kinderen werden geboren en we ook nog probeerden iets van onze carrières te maken, waren we elkaar helemaal kwijtgeraakt. Ik begon ook steeds vaker te denken dat ik beter af zou zijn zonder hem. Van al die ruzies waren we allebei doodmoe geworden en we bespraken een scheiding. Heel zakelijk, terwijl het ons allebei pijn deed. Toen Rick voorstelde om een soort time-out te houden, kwam dat als een opluchting. We noemden het bewust geen proefscheiding, maar we zeiden ook niet dat we weer bij elkaar zouden komen. Het zou een periode van bezinning worden, en dan kijken of en hoe we verder konden gaan.
Gelukkig ging een vriend van Rick net samenwonen en konden we zijn appartement voorlopig gebruiken. Om de beurt woonden we er: de ene week was ik doordeweeks bij de kinderen en in het weekend in het appartement, de andere week deden we het andersom. We prikten de zondagavond, bij het wisselen van huis, om te praten. In het begin ging dat stroef en zeker een maand lang dacht ik dat onze time-out werkelijk het begin van een scheiding was. Iedere keer was ik opgelucht als we allebei naar onze eigen plek gingen en er weer rust was. De eerste maand miste ik Rick helemaal niet, ik vond het juist fijn dat ik niet voortdurend op mijn tenen hoefde te lopen. Maar na een week of zes merkte ik dat ik hem begon te missen. Op mijn werk had ik een grote klant binnengehaald en daar was ik trots op. In de auto naar huis voelde ik de behoefte om dit met Rick te delen. Maar het was dinsdag, ik zou hem pas zondag weer echt spreken. Die zondag vertelde ik het hem en hij was oprecht blij voor me. Zo waren er meer dingen waar ik met hem over wilde praten. Sportprestaties van de kinderen bijvoorbeeld, of roddels op mijn werk. Onze zondagavondgesprekken duurden langer. Op deze manier hadden we al heel lang niet meer met elkaar gepraat. Er was geen ergernis of ruzie of een opgefokte sfeer. Als ik na zo’n gesprek in bed lag, had ik een warm gevoel. Alsof de liefde langzaam terugkeerde. Pas weken later durfde ik dat uit te spreken. Toen bleek dat Rick hetzelfde had.
Lees ook ‘Mijn man en ik hebben allebei een kort lontje en schreeuwen dan als viswijven’ >
Daarmee waren we er nog niet, zo snel gaat het helaas niet. Wel brachten we de weekenden weer als gezin door in ons eigen huis en dat ging goed. Daarna voegden we langzaamaan dagen toe. De kinderen begrepen dat papa en mama elkaar tijdelijk minder lief vonden, maar dat ze bezig waren elkaar juist weer heel lief te gaan vinden. Ze accepteerden het in elk geval. Na vierenhalve maand time-out was het Rick die voorstelde om het weer helemaal te proberen. Natuurlijk hadden we onze eerste ruzietjes en ergernisjes alweer gehad, maar nu konden we commentaar van elkaar hebben zonder te ontploffen. De sfeer was weer goed. Rick en ik besloten het opnieuw te proberen, maar maakten wel afspraken. Zo hielden we de ‘zondagavondgesprekken’ erin: elke zondag als de kinderen in bed liggen bespreken we hoe het gaat, wat we anders zouden willen zien en of dit haalbare verlangens zijn. We zijn ons door onze time-out veel bewuster geworden van dat een relatie niet zomaar goed blijft. Maar we zijn ons ook bewuster geworden van hoeveel we van elkaar houden en dat vind ik heel waardevol.” Dit artikel staat in Kek Mama 11-2020. Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
