Beeld: Shutterstock
Vera (36), gescheiden, twee kinderen van 8 en 6, heeft na haar scheiding nooit meer seks gehad. ‘Ik heb er totaal geen behoefte meer aan.’
“Sinds mijn scheiding in 2017 heb ik nooit meer seks gehad. Ik heb er totaal geen behoefte meer aan. Sowieso was seks al heel moeizaam in mijn huwelijk. Vanaf mijn tweede jaar tot ver na mijn puberteit ben ik seksueel misbruikt door verschillende familieleden. Mijn associatie met seks is daardoor negatief. Ik kamp met PTSS, waardoor elke aanraking en elke vorm van intimiteit nare gedachten doen oprakelen. Ook tongzoenen of soloseks doe ik liever niet.
Toen ik in 2008 mijn ex-man ontmoette, heb ik hem verteld over mijn achtergrond. Ik heb ook meteen gezegd dat seks heel beladen voor me was. Martin begreep dat. Hij was lief en betrokken, maar geloofde ook dat hij mij zou kunnen ‘helen’. Ik moest eerst maar eens positieve ervaringen krijgen, dan kwam het vanzelf goed.
De eerste jaren deden we het nog regelmatig. Dan verbeet ik mijn afkeer en onderging passief de vrijpartij. Totdat mijn oudste dochter werd geboren. Het gooide mijn gevoelsleven overhoop en maakte mijn weggestopte herinneringen levend. Ik kon de aanrakingen van mijn man nauwelijks nog verdragen, mijn hele lijf protesteerde als hij me probeerde te strelen. Ik begon hem te ontwijken. Als we samen op de bank zaten en hij me wilde zoenen, stond ik gauw op, als de dood dat hij meer wilde.
Dat werkte natuurlijk niet. Ik hield van hem en we hadden ogenschijnlijk een goed huwelijk. Ik snapte dat hij wel sterke seksuele verlangens had, maar ik kon daaraan niet meer voldoen. Omdat ik vond dat ik faalde op het fysieke vlak, heb ik hem als alternatief aangeboden iemand anders te zoeken voor de seks, zodat wij samen nog wel door konden. Dat heeft hij gedaan. Helaas is dat ook onze ondergang geworden. Hij vond in onze kennissenkring een seksbuddy, alleen werd hij ook smoorverliefd op deze vrouw. Nu woont hij met haar samen.
Lees ook
‘Ik heb gewoon écht geen zin in seks’ >
Na zijn vertrek heb ik een nieuw leven opgebouwd met mijn kinderen. Ik ben heel erg gelukkig met ze. Met hen knuffelen voelt natuurlijk en ik probeer ze zo goed mogelijk, zonder vooroordelen op te voeden. Ik vertel ze over de grenzen van hun lichaam en hoop dat zij later wel normale seksuele relaties kunnen aangaan.
Bij mezelf zie ik dat niet meer gebeuren. Ik volg traumabehandeling om mijn verleden te verwerken, maar voel geen enkele behoefte mijn aversie tegen seks te behandelen. Ik vind seks vies, pijnlijk, naar, maar ook onnodig. Ik hoef geen ‘gedoe’ aan mijn lijf. Wel zou ik weer eens goed verliefd willen worden. Ik mis een liefdevolle relatie, een volwassene in huis. Maar de gedachte dat er seksuele dingen bij komen, maakt me bang.
Ik hoop dat ik ooit een man tref bij wie ik geen hoofdpijn als excuus hoef te veinzen. Iemand voor wie intimiteit hetzelfde betekent als hand in hand lopen, diepe gesprekken voeren en af en toe een arm om je heen. Ik vrees alleen dat dat een utopie is en dat ik voor altijd alleen blijf.”
Dit artikel staat in Kek Mama 15-2020.
Meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram.
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.
