Beeld: Getty Images
Kristel (28) had een affaire met een getrouwde man die haar beloofde dat hij zijn vrouw zou verlaten. Hij klaagde over zijn huwelijk en zei dat hij niet zonder haar kon. Maar toen zijn vrouw erachter kwam, draaide hij alles om.
Kristel: “Het was zo’n avond waarop alles vanzelf leek te gaan. Ik zat in een restaurant, bestelde een glas wijn, en daar was hij: Ivar. Charmant, knap, met die blik die iets onbereikbaars had. Hij begon meteen over zijn huwelijk. Geen standaard smalltalk, nee, hij gooide het er meteen uit: hij zat vast in een relatie die al lang dood was. Zijn vrouw en hij leefden als broer en zus, er was geen liefde meer, geen passie.
Wekenlang zagen we elkaar in het geheim. Eerst onschuldige etentjes, daarna bleef hij steeds vaker bij me eten. ‘Ik kan niet zonder je’, fluisterde hij in mijn oor terwijl hij me vasthield alsof ik het enige was wat hem nog overeind hield. ‘Je bent alles wat ik mis in mijn leven.’ Hij hield mijn hand vast onder tafel als we ergens zaten, kuste me op mijn voorhoofd en beloofde dat we samen een toekomst hadden. Maar hoe langer het duurde, hoe meer ik begon te twijfelen. ‘Waarom ben je nog steeds bij haar?’ vroeg ik op een avond, toen we samen in bed lagen. Hij zuchtte. ‘De kinderen. Ik wil ze niet kwetsen.’ Ik: ‘Maar ze merken toch ook dat jullie huwelijk niets meer is?’ Hij knikte langzaam. ‘Dat weet ik… Maar ik wil het goed aanpakken. Nog even geduld.’
We zagen elkaar steeds vaker en hij bleef maar klagen over zijn vrouw. Hoe ze hem negeerde, hoe ze hem niet begreep, hoe hij niet kon wachten om weg te gaan. Hij schilderde haar af als de boze heks en mij als de prinses die hem zou redden. En ik speelde mijn rol. Ik liet me meevoeren in het verhaal waarin wij het eindstation waren en zij slechts een obstakel dat nog even overwonnen moest worden. Toen stelde ik hem voor aan mijn dochter. Want ja, hij zou binnenkort toch bij mij zijn, toch?
Maar zijn kinderen? Nee, dat was ‘nog te ingewikkeld’. ‘Ze begrijpen het nog niet’, zei hij. ‘Ik wil niet dat ze verdriet hebben.’ Ik vond het raar, maar hij had een uitleg voor alles. ‘Ze gaan je geweldig vinden, echt. Maar ik wil ze pas voorstellen als de scheiding is aangevraagd.’ En ik, goedgelovig als ik was, slikte het als zoete koek.
Toen gebeurde het onvermijdelijke. Zijn vrouw kwam erachter. Niet omdat hij het haar had verteld, niet omdat hij eindelijk ‘het juiste moment’ had gevonden. Nee, omdat ze in zijn telefoon keek. Ze zag de berichtjes, de afspraakjes, de woorden die hij eigenlijk tegen haar zou moeten zeggen maar nu voor mij bewaarde. En ze was gebroken. Binnen een paar uur had ze een advocaat gebeld en een scheiding aangevraagd. Ivar veranderde van de ene op de andere dag in een compleet ander mens. Hij was woedend. Niet op zichzelf, niet op de situatie, maar op míj.
Volgens hem had ík zijn leven verwoest. Door mij zou hij zijn kinderen waarschijnlijk nooit meer zien, door mij was zijn gezin kapot en door mij was zijn vrouw niet bij hem gebleven (eh, ik dacht juist dat hij wanhopig van haar af wilde?). Ik was ziek en heb hem gemanipuleerd, zei hij. Het was mijn schuld. Mijn schuld dat zijn kinderen zonder vader zouden opgroeien. Mijn schuld dat zijn huwelijk op de klippen liep. Mijn schuld dat hij een affaire begon.
En toen hoorde ik niets meer van hem. Ik probeerde hem te bellen, maar hij nam niet op. Ik stuurde berichten, geen reactie. Uiteindelijk belde ik zelfs zijn werk, omdat ik mijn excuses wilde aanbieden, omdat ik het gevoel had dat ik iets goed moest maken. Maar hij wilde me niet spreken. Hij had me gewist. Alsof ik nooit had bestaan.
Nu voel ik me schuldig. Want ja, ik wist ergens wel dat hij getrouwd was. Maar hij liet het lijken alsof het al voorbij was. Alsof hij met één been buiten stond en gewoon op de juiste windvlaag wachtte om uit dat huwelijk te waaien. En nu krijg ík alle stront over me heen.
Ik heb hiervan geleerd dat ‘ik ga mijn vrouw verlaten’ waarschijnlijk het oudste smoesje in het boek is. En dat als een man echt wil scheiden, hij dat doet. Punt. Zonder smoesjes. Zonder affaires. Zonder iemand anders erin mee te slepen. En dat ik de volgende keer heel ver weg blijf van getrouwde mannen met problemen thuis.”
Verena stuurde haar vriendin weg toen die onverwachts haar kinderen meenam naar een adults-only feestje. Benieuwd naar het hele artikel? Lees hier.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
