Beeld: Canva
Nieuwe man, nieuwe kinderen. Reina (36) had al twee dochters (5 en 7), toen ze Fedor (41) tegen het lijf liep. Omgaan met zijn zonen van 11 en 12 bleek op z’n zachtst gezegd een uitdaging.
Reina: “Gezellig, dacht ik, toen Fedor me tijdens onze eerste date vertelde dat hij ook twee kinderen had. Ik droomde altijd al van een groot gezin, maar toen ik twee jaar geleden ging scheiden en een nieuwe zwangerschap geen optie meer was, viel die droom in duigen.
De situatie met Fedor kon niet beter, zo leek het. Onze omgangsregelingen liepen precies synchroon: om het weekend hadden we een weekend met z’n tweeën, het andere weekend hadden we alle aandacht voor onze kinderen, en doordeweeks konden we zelfs ook een avond samen uit.
Na een halfjaar stelde ik Fedor voor aan mijn dochters. Hij woont bij ons in de buurt – we kennen elkaar via een lokale dating-app – en het werd te verleidelijk om stiekem af te spreken wanneer de meiden sliepen. Ik moest er niet aan denken dat ze ons betrapten, dus konden we beter open kaart spelen.
Het klikte meteen enorm tussen hen. Zo goed, dat we besloten de kennismaking met zijn zonen ook niet langer voor ons uit te schuiven. We waren zeker van elkaar en onze relatie; hoe leuk zou het zijn als we nu af en toe ook in weekends mét kinderen konden afspreken?
Van tevoren hadden Fedor en ik het helemaal uitgedacht. Regels afgesproken. We mochten nooit een ouderrol vervullen naar elkaars kinderen, zouden ons verre houden van bemoeienissen met de opvoeding, want die was tussen hem en zijn ex, en mij en de mijne.
We spraken ook af vooral geen groot feest te maken van de situatie: dit moest het nieuwe normaal worden. Geen gesmijt met cadeautjes, niet van elke ontmoeting een spectaculair uitje maken. Ook zouden onze kinderen zich nooit verplicht hoeven voelen om met elkaar op te trekken. Dat Fedor en ik bij elkaar wilden zijn, betekende niet dat zij hun agenda’s daarop moesten afstemmen.
Wat waren we naïef. Want waar mijn dochters enthousiast waren over álles aan de situatie, tot twee agressief gamende puberstiefbroers aan toe, waren de zonen van Fedor niet van plan ook maar íets positiefs aan de nieuwe context toe te voegen. Toen ik mijn hand naar zijn oudste zoon uitstak met een ‘Hoi, ik ben Reina’, antwoordde hij: ‘Leuk voor je’, en liep naar boven.
Als ze wisten dat ik kwam, zorgden ze ervoor dat de woonkamer vol zat met hun vrienden. Ze weigerden mee te eten met het avondeten, vonden alles wat ik kookte ‘goor’, ze draaiden zo hard muziek dat er beneden niet te leven viel en snauwden tegen mijn dochters.
Fedor was al langer gescheiden dan ik. Hun moeder had al tijden een nieuwe relatie met stiefkinderen, en daar liep het wel goed, volgens Fedor. Oké, de kennismaking was misschien wat snel, na een relatie van een halfjaar, maar als we het nóg zes maanden hadden uitgesteld, was de situatie hetzelfde geweest: de eerste ontmoeting bleef de eerste ontmoeting, en tot die tijd wisten zijn kinderen niet van mijn bestaan. We snapten er niets van.
Noodgedwongen besloten we onze tijd samen mét kinderen, zo beperkt mogelijk te houden. Natuurlijk, de kinderen hadden niet gevraagd om de situatie, en op onze dagen zonder onze kinderen, kwamen we genoeg aan elkaar toe. Maar dromen van een gezamenlijke vakantie durfden we niet meer, en fantaseren over samenwonen in de – uiteraard verre – toekomst al helemaal niet. Zelfs al viel het praktisch zo makkelijk te regelen, met levens die zich afspeelden in dezelfde regio.
Inmiddels zijn Fedor en ik ruim anderhalf jaar samen. In het jaar dat ik zijn kinderen ken, hebben ze nog geen stapje in onze richting gezet, wat Fedor ook geprobeerd heeft aan gesprekken en beloningsafspraken.
Volgens hun moeder moeten ze gewoon wennen, maar ik ontwikkel inmiddels een antipathie tegen ze. Ik heb het gevoel dat ze onze relatie bewust saboteren. Want als Fedor en ik elkaar alleen om het weekend kunnen zien, en doordeweeks één avond, en nooit samen op vakantie kunnen, wat is onze relatie dan meer dan een scharrel? Gechargeerd natuurlijk, maar ruimte voor meer dan een stedentripje met z’n tweeën is er niet; mijn vrije dagen zijn beperkt en ik ga ’s zomers ook met mijn dochters op vakantie.
Omdat Fedor wel met hen klikt, overweegt hij nu om de komende skivakantie met ons mee te gaan, terwijl zijn jongens weggaan met hun moeder. Zo krijgen we het toch georganiseerd.
Ik ben blij met zijn flexibiliteit, maar vrees voor de toekomst. De onwelwillendheid van zijn zonen werpt een donkere wolk over onze relatie. Als die niet optrekt, duurt het nog minstens acht jaar voordat zijn kinderen de deur uitgaan en wij vrijspel hebben. Ik hoop dat wij zo’n lange adem hebben, maar áls er een voordeel aan te benoemen valt: het houdt onze relatie tenminste wel fris en spannend.”
Ook Lindsay is stiefmoeder. Volgens haar is het is moeilijker én leuker dan ze ooit had gedacht. Hier lees je waarom.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van een lezer. Deze week het verhaal van Aribel (31), Ze is kortgeleden voor het eerst moeder geworden, maar ze merkt dat haar schoonmoeder erg geïnteresseerd is in haar zwangerschapskilo’s. Tot grote frustratie van Aribel.
Toen Jessie, moeder uit Melbourne, op TikTok eerlijk vertelde dat ze het nog steeds lastig vindt om geld uit te geven dat haar man verdient, begrepen duizenden vrouwen wat ze bedoelde. Want ook anno nu voelt financiële afhankelijkheid voor veel stay-at-home-moeders ongemakkelijk.
Waar kinderen het eerst de hele dag over ‘six seven’ hadden, gaat het nu ineens over ‘41’. Als ouder vraag je je misschien af: waar hebben ze het over? Geen zorgen: wij leggen het je uit.
Als jij bent opgegroeid in de jaren ’90 of vroege jaren 2000, dan weet je hoe anders de jeugd toen was. Geen smartphones, geen AirTags, geen ouders die elk moment wisten waar je was. Dit zijn elf momenten uit die tijd die pure nostalgie oproepen. .Op warme zomeravonden sprong je op je fiets, verdween je […]
Je kent ze misschien nog van Een Huis Vol: de familie Nagelkerke. Inmiddels zijn ze geen vast tv-gezicht meer, maar online zijn ze nog steeds aanwezig.
Nieuwe liefde kent geen leeftijdsgrenzen, zeggen ze. Maar is dat écht zo als je partner flink ouder of juist jonger is? Een nieuwe studie laat zien dat geluk in een leeftijdsverschil-relatie niet altijd gelijk verdeeld is…
