Beeld: Shutterstock
Ach ja, die goeie ouwe tijd. Toen we elkaar wellustig besprongen en om niks konden lachen. En nu is het jaren later en zijn we elkaar ongemerkt uit het oog verloren. “We hebben nooit meer eens samen plezier.”
Karin (36): “Frank vindt dat ik zeur. Hij noemt me niet voor niets een zeikwijf. Echt gezellig is het thuis dus niet. Ik vind dat hij veel te veel werkt. Dat heeft hij altijd al gedaan, in het begin vond ik die ambitieuze kant van hem aantrekkelijk. Die doelgerichtheid, dat doorzettingsvermogen. Beter dan de klaplopers die ik ontmoette in de kroeg. Frank was ook eerlijk toen we onze kinderwens bespraken: een gezin leek hem fantastisch, maar hij zou er niet minder door gaan werken. De zorg zou grotendeels op mij terechtkomen.
Misschien heb ik stiekem gehoopt dat hij zou bijdraaien na de geboorte van onze dochter. Dat-ie zo verliefd op haar zou worden dat hij geen zestig uur meer zou werken. Dat gebeurde niet. Hij is hartstikke gek op onze Lotte, maar ze heeft hem niet veranderd. Ik voel me een soort single moeder. Hij heeft haar nog nooit opgehaald van het kinderdagverblijf, en hooguit vijf keer in bad gedaan.
Lees ook
‘Ik vind mijn man geen leuke vader’ >
Dat zou allemaal nog niet eens zo erg zijn als we het maar gezellig hadden als hij er wel is. Maar dat valt vies tegen. We kibbelen voortdurend. Als Frank weer eens op zakenreis is neem ik mezelf voor dat niet meer te doen, maar die gewoonte lijkt sterker dan ikzelf. Misschien is het wel mijn manier van zijn aandacht vragen. Gezien te worden. Want als we niet ruziën, speelt hij met zijn telefoon, kijkt sport of gaat wielrennen.
We hebben nooit meer eens samen plezier. Wij tegen de rest van de wereld, dat gevoel. Ik wil niet zo’n suf stel worden dat een uur lang geen woord wisselt als ze tegenover elkaar zitten in een restaurant, maar daar stevenen we wel op af. Frank heeft geen idee waar ik het over heb als ik weer eens klaag, zoals hij dat noemt. We hebben het toch goed, zegt hij. Ik word er moedeloos van. Ook omdat ik geen flauw idee heb hoe ik dit kan veranderen, zolang hij z’n kop in het zand blijft steken.”
Dit artikel is deel van een interviewserie en heeft eerder in Kek Mama gestaan.
Meer Kek Mama? Volg ons op Instagram.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Kalvijn en Nina hebben ervoor gekozen om hun kindje zo min mogelijk op social media te delen.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Kirsten Schilder is getrouwd met zanger Nick Schilder en moeder van Nikki, Julian en Jackie. Daarnaast is ze oprichter van Making Memories.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
