Na zes weken zonder strak regime heb je het even niet meer helder. Waar lag die school nou ook alweer en broodtrommeltjes, wat zijn dat precies?
Merel (37), moeder van Matty (13), Loek (11), Saar (10), Dana (6) en Benthe (3):
“Hoe druk een groot gezin kan zijn merk je het beste als het nieuwe schooljaar aanbreekt. We hanteren hier thuis bijna een NS-dienstregeling qua halen en brengen. We hebben twee tieners die zelfstandig op de fiets kunnen, een die per se bij mij achterop wil, een kind op het speciaal onderwijs dat per auto moet worden gebracht, 25 kilometer verderop, en de jongste op het kinderdagverblijf.
Het hele jaar door loopt het bijna vanzelf, maar de ochtend van de eerste schooldag is de hel. Zeker nu Matty voor het eerst naar de middelbare gaat. Dat betekent voor hem acht boterhammen smeren, plus een snackbox vullen met ontbijtkoek en wat noten. Loek en Dana komen tussen de middag thuis eten, maar moeten wel ‘kleine pauze’-happen mee. Saar blijft over en wil alleen stukjes gesneden fruit.
Als ik om half tien dan iedereen veilig en met goed gevulde broodtrommels op school heb, kan ik eindelijk even gaan zitten. Blij dat het weer is gelukt!”
Lees ook – ‘Al meer dan een jaar krijg ik fruitbakjesfeedback’ >
Marleen (40), moeder van Emma (11), Sylvie (10) en Thom (6):
“Natuurlijk wist ik heus wel dat de scholen maandag weer zouden beginnen. De rugzakken stonden alle drie paraat, er zaten mooie schriften in en voor ieder kind een luxe broodtrommel. Aan één ding had ik echter niet gedacht: de boterhammen voor erin. We hadden geen snee meer.
In vakantietijden eten de kinderen graag ’s morgens pap, crackers of beschuiten, dan mag het allemaal losser. Maar dat zijn niet per se handige items voor in een lunchbox. Toch had ik geen andere keuze, zowel mijn man als ik moesten werken en konden niet nog even naar de bakker gaan. Het waren beschuiten met kaas en jam, óf honger.
Onze kinderen zagen er geen probleem in, hun leraren helaas wel. De juf van Thom informeerde de volgende morgen voorzichtig of Thom misschien weer ‘paneermeel’ in zijn trommel had zitten. Dat had ze liever niet. Zijn middagmaal had namelijk nogal gekraakt en geknisperd en na de kleine pauze lag de vloer onder zijn stoel en de halve klas bezaaid met kruimels.”
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
De zoon van Annelies is het type kind waarvan je blijft zeggen: ‘het is me er eentje’. Bram vreet van alles uit, maar nooit écht vervelend. En hij ziet er zo schattig uit, met die grote blauwe ogen en die blonde krullen.
In Groningen gebeurt binnenkort iets nieuws: de allereerste stadsoppas van Nederland opent haar deuren. Ouders kunnen hun kind er maximaal drie uur achterlaten terwijl zij eindelijk even naar de kapper, sportschool of gaan shoppen. Klinkt als pure luxe, toch?
In veel huiskamers ging afgelopen week een collectieve “huh?!” door het land. Terwijl ouders nog druk bezig zijn met het bewaren van hét grote decembergeheim, komt Het Sinterklaasjournaal met scènes waarbij je als ouder spontaan je hand voor de tv wilt gooien.
Er zijn van die kledingstukken die je aantrekt en meteen denkt: ja hoor, dit wordt mijn nieuwe uniform voor de rest van de winter. Nou, de coltrui van HEMA hoort absoluut in die categorie.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
