Beeld: 123RF
Mijn oudste zus is een fanatieke draagdoekmoeder. Ze draagt haar kleuter van vier op haar rug, haar peuter van twee op haar buik. Ik ben zelf voor het eerst zwanger en ik ben dit niet van plan. Daarom denkt zij nu al dat ik vast een slechte moeder word.
ELS EN DO: “Bij dit laatste zinnetje gaan wij steigeren. Wij houden niet van concurrentie. Als iedereen elkaar de les gaat lezen, hebben wij geen werk meer. Luister liever naar de vaste adviseuse van de tantes: Do’s buurvrouw mevrouw Huppers (inmiddels alweer 93 en blakend van gezondheid) die negen kinderen grootbracht. Sinds wij haar uitlegden hoe de groeiende groep van fanatieke draagdoekmoeders denkt, heeft zij nachtmerries.
Lees ook
‘Ik ben geen slechte moeder, ik doe mijn best’ >
Deze moeders vinden namelijk dat je kinderen altijd moet dragen tot ze zelf aangeven dat ze toe zijn aan lopen. Omdat het belangrijk voor ze is permanent het lichaam van hun moeder te voelen. Zij worden bijgestaan door de Vereniging van Draagdoekconsulenten. Die geven consulten à € 45 per uur waarin ze ouders leren knopen. Van de pocket wrap cross carry, de ringsling, en het Hüftschlinge heupdragen tot de back wrap cross carry. De laatste knoop schijnt het beste te zijn voor kinderen vanaf zeven.
Mevrouw Huppers droomt nu dat zij tot de dag van vandaag al haar negen, inmiddels volwassen kinderen draagt, omdat geen van hen aangaf dat het toe was aan lopen. Zij adviseert u de raad van uw zusje in de wind slaan. En wij zijn het zoals gewoonlijk met haar eens.”
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 01-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
