‘Zijn mijn kinderen brutaal, dan pak ik gerust een week hun telefoons af’

Kate* (39), moeder van Leonore (11) en Lily (9):

“Met een eigen bedrijf waarvoor mijn man en ik zes dagen per week in touw zijn en zelf niet behept met veel geduld, heb ik weinig tijd voor drama’s en discussies. Dat betekent dat ik hou van een ouderwetse no-nonsense opvoeding, zoals ik die zelf ook heb gehad.

‘Omdat ik het zeg’ vind ik voldoende, ik geloof niet dat ik een kleuter of puber uitleg verschuldigd ben over waarom ik acht uur een schappelijke kinderbedtijd vind.

No-nonsense opvoeding

In de ogen van sommigen komt onze aanpak wat autoritair over. Zeker in vergelijking met wat ik om me heen zie. Waar ouders urenlange gesprekken aangaan over bed- en schermtijden en kinderen zonder discipline en grenzen lijken te worden grootgebracht.

“Ik ben allergisch voor ‘ja maar’ en een grote mond”

Ik ben allergisch voor ‘ja maar’ en een grote mond. Als ik iets vraag, verlang ik van Lily en Leonore dat het gedaan wordt en wel meteen. ‘We gaan eten’ betekent nú, en niet na eerst nog een spelletje op de iPad of een backflip op de trampoline. Zijn ze brutaal, dan pak ik gerust een week hun telefoons af.

Ook verwacht ik dat ze een handje meehelpen daar waar nodig. Leonore ruimt de tafel af, Lily de vaatwasser uit en ze laten de hond uit. De meiden moeten hun eigen kamers schoonhouden – hoe klein ook, stofzuigen en opruimen kunnen ze allemaal.

Lees ook – ‘Mijn kind achter z’n kont aanzitten? Hij moet zelf leren opruimen en schoonmaken’ >

Dank u wel

Leonore en Lily noemen ons papa en mama en zeggen u. Dat zeggen ze tegen iedere volwassene, dus zeker ook tegen ons en opa en oma, die naast ons wonen. Aan vreemde mensen die bij ons op bezoek komen stellen ze zich netjes voor en ze geven een hand. Ze bedanken voor het spelen, eten en logeren als ze bij een vriendin zijn geweest. Iets wat ik andersom ook verwacht, maar helaas maar zelden meemaak.

De meeste vrienden van onze dochters zeggen hooguit ‘doei’ na een speeldate, maar worden daartoe ook niet aangezet door hun ouders. Als mijn kinderen lief bedanken, wordt er snel geroepen dat ze dat niet hoeven te doen. Jawel, van mij! Ik verbaas me juist over de vrijheid die anderen hun kinderen meegeven, ik vind wat wij doen eerder een kwestie van goed fatsoen dan van een hele strakke opvoeding.

“Mensen in mijn omgeving vinden ons streng”

Toch hoor ik dat wel terug van mensen in mijn omgeving. Ze vinden ons streng. Maar dit is voor mijn man Jan-Peter en mij gewoon de manier waarop wij denken dat we leuke, beleefde kinderen krijgen die straks een volwaardig lid van de samenleving kunnen zijn en op termijn ons bedrijf overnemen en leiden.

Achterwacht

Jan-Peter en ik hebben een aantal modezaken, onze dagen zijn lang. Mijn ouders fungeren als achterwacht. Ik breng Lily naar school, zij halen haar weer op en vangen Leonore op. Mijn moeder kookt, wij schuiven om half zeven aan en nemen de meiden daarna mee naar ons eigen huis. Maar het komt ook voor dat oma de meiden naar bed brengt, omdat wij nog langs groothandels of winkels moeten of gesprekken voeren met leveranciers en relaties.

Toch heb ik niet het idee dat ze iets tekortkomen. De meiden doen het super op school, hebben veel vriendinnetjes en zijn dol op elkaar. Streng en consequent zijn heeft ook niks te maken met liefdeloos. Op zondag vormen we echt een gezin. Dan spreken we met niemand af, gaan de werktelefoons op stil, koken we lekkere hapjes en doen we spelletjes en knuffelen met elkaar.”

* De naam Kate is op verzoek gefingeerd.

Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:

*Goedkoper dan in de winkel

*Lees elke maand als eerst Kek Mama

*Gratis verzonden

Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.