Manon (40) gaf haar zoon tot 5 jaar borstvoeding en voedt haar dochter van 4 nog steeds aan de borst. Niet iedereen heeft daar begrip voor, heeft ze gemerkt.
‘Ontelbaar vaak krijg ik de vraag waarom ik niet ‘gewoon’ gestopt ben met borstvoeding geven. Mensen vinden het onnatuurlijk als je langer dan een paar maanden voedt. Alsof het vies en raar is. Ik heb weleens de opmerking gehad dat ik hiermee verwende mama’s kindjes creëerde. En dan zijn er de talloze opmerkingen over voeden in het openbaar: genoeg mensen die daar moeite mee hebben en vinden dat vrouwen in een hoekje moeten voeden, met een doek over hun drinkende baby en hun borst. Te idioot voor woorden. Waarom mag Doutzen Kroes op iedere abri hangen met haar borsten uit haar beha puilend, maar is het raar als je publiekelijk borstvoeding geeft, zéker aan een ouder kind? Deze dubbele moraal vind ik kwalijk. Gelukkig heb ik inmiddels een dikke huid gekweekt en laat ik alle kritiek van me afglijden.’
‘Toen ik zwanger was van de oudste had ik al bedacht dat ik graag borstvoeding wilde geven. Het leek me praktisch en natuurlijk. Het is toch prachtig dat een vrouwenlichaam zoiets kan? Daar zijn we voor gemaakt en dichter bij de natuur kun je haast niet zijn. Ik was heel gemotiveerd om van het voeden een succes te maken. Mijn zoon Simon werd geboren en na wat opstartproblemen – hij viel steeds in slaap tijdens het voeden – hapte hij goed aan en dronk hij probleemloos uit mijn borsten. Dat gaf zelfvertrouwen.
Mijn plan was om hem te blijven voeden zolang hij dat zelf wilde. Vaak kreeg ik de vraag: ‘Wanneer stop je?’ Mijn antwoord was altijd hetzelfde: ‘Als hij stopt.’ En dat is nog steeds mijn richtlijn.’
‘Tweeëneenhalf jaar later werd ik opnieuw moeder, dit keer van een dochter, Ilse. Omdat ik nooit gestopt was met voeden was er meteen melk in overvloed, ik kreeg enorme stuwing in mijn borsten. Simon dronk het teveel aan melk weg, hij heeft echt meerdere keren voorkomen dat ik een borstontsteking kreeg. Het tandemvoeden ging super: dan had ik Simon aan de ene borst en Ilse aan de andere kant. Simon voelde zich daardoor betrokken. Hij voelde dat hij zijn moeder niet kwijtraakte door zijn nieuwe zusje en is ook nooit jaloers geweest.
Het samen voeden heb ik heel lang volgehouden, tot Simon ongeveer vijf jaar was en zijn vriendje mij Ilse zag voeden en zei: ‘Iew, vies!’ Dat raakte Simon en vanaf dat moment is het echt drinken gestopt. Dat vond ik niet jammer, het was oké. Ik wist dat dat moment een keer zou komen. Nu sabbelt hij soms nog even aan mijn borst, als hij moe of verdrietig is.’
Lees ook
Moeder reageert geniaal op kritiek borstvoeding in het openbaar >
‘Mijn dochter drinkt nog twee keer per dag bij mij – soms drie keer als ze moe of niet lekker is. Dan tikt ze op mijn borst of ze doet mijn trui omhoog. Ik weet dat mensen er moeite mee hebben dat ik nog borstvoeding geef, ook mijn schoonfamilie vindt het vreemd. Omdat ik geen zin heb in hun oordeel ga ik dan maar naar een andere kamer. Ik hang het niet aan de grote klok dat ik nog steeds voed, maar schaam me er zeker niet voor. Waarom zou ik? Ik snap niet wat er zó choquerend of verboden aan is.
Ilse vindt het drinken nog erg fijn. Voor haar betekent het veiligheid en geborgenheid. Even energie uploaden. Daarna heeft ze altijd rode wangen en heldere ogen, en vooral een blije, energieke glow. Dat mijn lijf eten kan maken vind ik nog steeds iets magisch. Ik zou het wel een beetje jammer vinden als zij stopt met drinken. Dan mis ik die nabijheid. Even een momentje delen zonder te praten. Dat is zo waardevol.’
Nog meer Kek Mama? Volg ons op Facebook en Instagram.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
