Mijn elfjarige dochter valt een beetje buiten de groep meisjes uit haar klas. Zij zijn de hele dag bezig met hun uiterlijk en selfies, terwijl mijn dochter nooit in een spiegel kijkt. Ze is niet geïnteresseerd in kleding. Ze leest liever en zit niet eens op Instagram of Snapchat.
Lees verder onder de advertentie
ELS & DO: Wij kunnen onze ogen niet geloven. Uw dochter is een bloem in de woestijn, een Rembrandt tussen amateurschilders, een goudvis tussen kikkervisjes.
Waar vind je in deze narcistische maatschappij nog een meisje dat boeken interessanter vindt dan haar uiterlijk? Een meisje dat niet de hele dag selfes maakt met haar mobiele telefoon? In een behaagzieke pose met duckface-mondje? Selfies die vervolgens worden gedeeld met vriendinnen? In een soort wedstrijd wie de mooiste is? Met de jongens als lachende derden, die ranglijsten maken van de winnaressen? Die later als ze gaan studeren de meisjes spleten noemen? Terwijl meisjes die op hun avances ingaan worden veroordeeld als sletten?
Lees verder onder de advertentie
De hele dag selfies maken
De tantes schuimbekken. Wij zijn namelijk feministen, en in die hoedanigheid wordt er tegenwoordig massaal gedanst op onze harten. Mede door de komst van de mobiele telefoon, waardoor meisjes de hele dag bezig zijn met selfies maken (terwijl de jongetjes lekker aan het spelen zijn). En door internet, waardoor meisjes voortdurend kunnen bijhouden welke outfit de Kardashianzusjes vandaag dragen en welke idiote pose en verhullend filtertje ze daarbij hebben bedacht. De boodschap die deze Amerikaanse idolen uitdragen is simpel: lees nooit een boek maar maak de hele dag selfies, dan word je rijk en beroemd en word je benijd door alle andere vrouwen.
We lijken wel terug in de jaren vijftig; de tijd dat meisjes werd geleerd hoe ze een aantrekkelijke, elegante echtgenote konden worden. Alsof de Dolle Mina’s nooit hebben bestaan. Wij vinden dat meisjes niet op de wereld zijn om sexy met hun kont te zwaaien, maar om leuke, slimme vrouwen te worden. Doe uw dochter op een leesclub voor kinderen, daar vindt ze gelijkgestemden. En wees waanzinnig trots op haar.
Lees verder onder de advertentie
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (10), Vieve (8) en Lilou (5). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.