Beeld: Shutterstock
Mijn dochter van negentien maanden wordt vreselijk driftig als ze haar zin niet krijgt. Ze schreeuwt, huilt, trapt en slaat van zich af. Troosten, geruststellen, tot de orde roepen of negeren: geen methode helpt. Wat nu?
Els en Do: Uw dochter ontwikkelt zich helemaal volgens de boekjes. Beruchte slogans als ‘Ik ben twee en ik zeg nee’ en ‘Ik ben drie en doe het nog nie’, zijn niet voor niets verzonnen. Vanaf achttien maanden gaan kinderen begrijpen dat ze andere wezens zijn dan hun ouders en proberen ze controle over hun leven te krijgen. Het frustrerende is dat ze daarvoor nog een jaar of zestien te jong zijn.
Lees ook
Zo ga je om met de driftbuien van je peuter >
Volgens moderne opvoedkundigen moeten ouders met arendsogen naar hun kinderen kijken. Komt er een driftbui op? Leid het af. Geef het kind bovendien het gevoel dat het keuzes heeft: wil je met de blokken spelen of met de poppen? Bovenaan de lijst staat: wees duidelijk en consequent en geef aan waar de grenzen liggen.
Mevrouw Huppers, Do’s stokoude buurvrouw die negen kinderen opvoedde, voerde dat laatste principe indertijd wel heel ver door. Zoals in haar tijd gebruikelijk was. Zij keek helemaal niet met arendsogen naar haar peuters; ze keek gewoon niet. Ook vraagt ze zich af waarom u zo veel methodes gebruikt: van negeren tot troosten tot streng tot de orde roepen. Als u zich niet bij één methode houdt, krijgt uw dochtertje het idee dat u zomaar wat doet.
Mevrouw Huppers zou het bij één aanpak houden: uw dochter met een ferme zwaai de kamer uitzetten zodat ze even kan uitrazen. Bij mooi weer kan ze naar de tuin of het balkon, bij slecht weer naar de gang of haar kamertje. Volgens de oude dame is dit een effectieve methode en heeft haar negental er geen trauma’s aan overgehouden.
PS: Do’s grootmoeder zette haar kinderen zelfs bij slecht weer in de tuin. In 1934 werd dat beschouwd als gezond. Er bestaat een foto waarop Do’s moeder in de box in de sneeuw staat. Fier rechtop kijkt ze woedend in de lens. Ze draagt wel wantjes.
De opvoedtantes Els en Do beantwoorden opvoedvragen met een knipoog en stellen zichzelf voor: “Wij zijn geboren voordat de pil was uitgevonden, kwamen ter wereld zonder dat onze ouders daarom hadden gevraagd en werden te hooi en te gras opgevoed. Zelf kregen wij heel bewust kinderen en daarom voelen we tot op de dag van vandaag (ze zijn inmiddels 34, 22 en 20) de plicht hen permanent gelukkig te maken. We kennen dus twee opvoedingsstijlen van nabij, en blijven onverminderd op zoek naar de gulden middenweg.”
Ook een opvoedvraag? Mail ’m naar elsendo@kekmama.nl
Dit artikel staat in Kek Mama 08-2019.
Meer opvoedadvies? Schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
Naomi (30) werkt in duurzaamheidscommunicatie bij een gemeente en is getrouwd met Youp (33). Samen zijn ze de trotse, soms oververmoeide ouders van tweeling Ties en Evi (bijna drie). Verwacht in deze column geen opvoedadviezen, maar wel veel liefde, chaos en herkenbare peuterperikelen uit het leven van een tweelingmoeder. Je kunt haar ook volgen op Instagram: […]
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
