Kek Mama-columnist en vader Jan Heemskerk spaart ons niet, en zichzelf nog minder. Hij legt het ons nog één keer uit. Deze maand: huisdieren.
Mijn eerste huisdier heette Mafketel en was een marmot. Voor ik verder ga, wil ik graag op deze plaats mijn excuses maken aan Mafketel. Komt-ie: sorry, lieve Mafketel, dat je in de schuur moest wonen omdat bij ons thuis eigenlijk niemand je leuk vond, en je op een kwade dag tegen een muurtje werd gesmeten door een kansarm buurjongetje, zodat je ook nog eens doodging. Ik hoop dat er een marmottenhemel is en je het daar geweldig naar je zin hebt.
Mijn tweede huisdier heette Poes en was een kat. Mijn vriendje Theo Tekstra had een nestje en ik kreeg zomaar een zo’n poesje mee naar huis. Toen durfden mijn ouders geen nee meer te zeggen. Poes is meer dan twintig jaar oud geworden, maar toch wil ik ook even sorry zeggen tegen Poes. Komt-ie: Lieve Poes, het spijt me dat mijn broertje en ik je pasgeboren kittens in bad hebben gedaan. Het was goed bedoeld, en we konden ook niet weten dat ze van schrik dood zouden gaan. Desondanks hadden we het niet moeten doen, en het spijt ons. Ik hoop dat er een kattenhemel is en je daar de hele dag achter iedereen mag aan rennen. Zo. Al klaar.
De oplettende lezer zal zijn opgevallen dat het bij mijn ouders thuis geen bijzonder veilige plek was voor huisdieren. Althans niet voor hamsters (doodgebeten door Poes), vissen (gestikt in het vuile water) en kanaries (hartaanval door Poes). Dat komt: mijn moeder hield eigenlijk meer van honden. Niet dat ze daar veel beter voor zorgde: die taak viel mijn arme vader toe, die zijn levensverwachting aanzienlijk heeft bekort door iedere nacht in de stromende regen ongehoorzame keffertjes uit te laten. Ook wij bleven niet ongeschonden: ik zal nooit vergeten hoe ik door mijn moeder in mijn Samurai-pyjama het kruiende ijs in het kanaal werd opgejaagd om Archibald te redden die wild blaffend op een schots stond te wiebelen.
Wat ik zeggen wil: zo’n jeugd, die neem je mee naar later. Zo is er bij ons thuis een strikt hondenverbod. En komt er een ander dier, dan worden daar spijkerharde afspraken over gemaakt. Zoals: papa heeft geen last van het dier. Papa hoeft niet op de fiets op zoek naar het dier. Papa hoeft het dier niet te voederen. En papa mag het dier haten, want papa is getraumatiseerd vanwege vroeger. Tot mijn niet geringe verbazing houdt het gezin zich keurig aan de regels. Maar helemaal ontsnappen doe ik niet. Want helaas ben ik door Onze Lieve Heer geslagen met een onweerstaanbare aantrekkingskracht voor katten. Die dus alleen maar bij de baas op schoot willen. De hele dag. En dan net zo lang kopjes geven tot ze uitgebreid worden geaaid. God, wat haat ik dieren.
Jan Heemskerk (53) is radiopresentator en tv-maker, theaterkneus en boekenschrijver, maar eerst en vooral vader van drie prachtzoons bij twee vrouwen. Je mag hem natuurlijk altijd mailen: jan@kekmama.nl
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Nog één mep en ik vertrek, dacht Yvonne (39) steeds. Toen vier jaar later – vele klappen en vernederingen verder – haar man Ivar ook een tik gaf aan dochter Milou (nu 5), had ze eindelijk de moed hem te verlaten.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
