Kek Mama columnist en vader Jan Heemskerk spaart ons niet, en zichzelf nog minder. Hij legt het ons nog één keer uit. Deze maand: holle ogen.
Onze Willem heeft een iPhone 5, een Playstation 3 en een Xbox-One. Een laptop en een tablet. Een GoPro-camera. En een mengpaneel. Een hippe koptelefoon. Plus een joekel van een beeldscherm. Dat is best veel.
Willem, mocht je het je afvragen, is elf jaar. En nee: wij snappen ook niet precies hoe het zo is gekomen, met al die spullen. Die telefoon, dat weten we nog, kwam in huis omdat hij alleen naar school fietste en we graag willen dat hij ons in geval van nood kan bereiken. Die Playstation was eerst van mij, zijn vader, maar die kan geen drie meter virtueel rondlopen zonder in zijn eigen laserzwaard te vallen en heeft hem dus doorgegeven aan zijn moeder. Die doet twee keer per jaar een Karaoke-avond, en dan heb je het qua Playstation ook wel weer gehad. En zo werd Willem dus de virtuele eigenaar van een spelcomputer. Nou, oké, we weten dus eigenlijk wel waar al die spullen vandaan komen.
Maar daar gaat het niet om: waar ik het over wil hebben, is de trend dat kinderen steeds jonger steeds meer tijd achter een beeldscherm zitten. En hoe gevaarlijk iedereen dat toch wel niet vindt voor de ontwikkeling van de tere kinderziel en de dreiging van morbide obesitas. Wat mij aan die hele discussie zo verbaast: het lijkt wel of iedereen de mening is toegedaan dat je er niets aan kunt doen als je kind met holle ogen op de bank zombie-nazi’s afknalt. Dat je niet mag optreden als je kleine schermverslaafde oneindig aan de virtuele lippen hangt van YouTube-sukkel Enzo Knol en zijn demente vriendjes. Dat je zo’n snuiter niet bij kop en kont kan pakken en hem de deur uit kan schoppen, desnoods in de stromende regen, om een potje te gaan voetballen, trampolinespringen of boomklimmen.
Het lijkt wel of we met z’n allen lijdzaam moeten zitten mokken terwijl de vingers van onze kinderen langzaam vergroeien met hun smartphone. Maar dat is onzin. Die kinderen spelen alleen maar zo veel op die apparaten omdat wij dat toestaan. Omdat wij gemakzuchtig zijn en het ook wel lekker rustig vinden (“Schatje, zet even je koptelefoon op als je voetgangers doodrijdt”). Stel gewoon grenzen (“Over een half uur gaan we huiswerk maken/op de fiets naar de Appie/zwemmen/een gat graven”) of doe gezellig mee. Schiet ook een zombie dood. Speel ook een virtueel EK voetbal. Maak een leuk filmpje voor jullie YouTube-kanaal en mix er met het mengpaneel een mooi muziekje onder (Firestarter!). Zo maak je van een duffe, dooie bezigheid iets leuks en creatiefs voor samen. En snap je misschien gelijk wat beter wat je kind zo leuk aan die spullen vindt. Ouderwetse muts.
Jan Heemskerk (53) is radiopresentator en tv-maker, theaterkneus en boekenschrijver, maar eerst en vooral vader van drie prachtzoons bij twee vrouwen. Je mag hem natuurlijk altijd mailen: jan@kekmama.nl
Lees hier meer columns van Jan.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Verhuizen met een groot gezin is al een onderneming op zich, maar de familie Buddenbruck pakt het gewoon aan alsof het niets is. Waar andere ouders al zweten bij het vooruitzicht van één verhuisdoos, verkassen Thaila en Rob met hun hele bups van land naar land.
Francesca, een van de jonge deelnemers uit het programma Niet Klein Te Krijgen, is overleden. Het verdrietige nieuws werd gedeeld op het Instagramaccount van het programma, bij een foto van Francesca op een skateboard.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Mireille, wiens man een plan heeft waar ze niet achter staat.
“Je krijgt er zoveel voor terug”, zeggen we vaak met sarcasme. Maar voor de gezinnen uit de populaire televisieserie Een Huis Vol klopt die uitspraak eigenlijk best aardig. De kinderbijslag die zij jaarlijks op hun rekening bijgeschreven krijgen is niet mis.
Je kunt nog zo’n perfecte ouder willen zijn, maar uiteindelijk stuntelt iedereen maar wat aan.Toch zijn er een paar basislessen waarvan
