Kek Mama columnist en vader Jan Heemskerk spaart ons niet, en zichzelf nog minder. Hij legt het ons nog één keer uit. Deze maand: complimenten.
Net als de meeste ouders geloof ik in de stimulerende werking van complimentjes. Ik heb luid staan jubelen en een rondedansje gemaakt bij de eerste stapjes van drie glunderende baby’s. Ook heb ik bij het eerste doelpunt van mijn zoons in competitieverband staan juichen alsof hij zojuist de kansloze keeper van Duitsland in de WK-finale had gepasseerd. En ik heb vol bewondering gewezen op elke A voor rekenen, taal, houding, tekenen, fijne motoriek; waar er ook maar een A viel te bekennen, heb ik gekird en hoofdgeschud over zo veel genialiteit.
Lees verder onder de advertentie
Lof kweekt zelfvertrouwen. En zelfvertrouwen is van levensbelang voor kinderen om zich te handhaven in een competitieve wereld. Als een kind in zichzelf gelooft, durft het meer, kan het meer, is het minder kwetsbaar en zal het dus beter presteren. Complimentjes zijn goed. Allemaal tot je dienst. Maar! Maar! Maar! Complimentjes zijn natuurlijk niet altijd terecht. Die eerste doelpunten van mijn zoons waren allemaal toeval – er viel een bal op een schoen, een ander kind stond naar wuivende bomen in de verte te staren en via een graspol stuiterde het leder binnen. Die A’s waren ook weleens B’s en C’s en die werden dan met een of andere k*tsmoes óók goed gerelativeerd. Geeft niks. Alles voor het zelfvertrouwen. Tot het te dol wordt.
Lees verder onder de advertentie
Persoonlijk probeer ik ervoor te waken, maar ik zie soms ouders… die prijzen hun kind al de hemel in omdat het de hele dag succesvol ademt. Omdat het erin is geslaagd een bordje naar de keuken te brengen of zelf een schone onderbroek aan te doen. Ouders die iedere stap, elke opmerking, elke prestatie begroeten alsof zojuist de Messias op aarde is wedergekeerd. Kijk, dát is nou ook weer niet de bedoeling.
Het is namelijk veel leuker om trots te zijn als je kind daadwerkelijk iets heeft gepresteerd. Weer dat voetbalvoorbeeld: ik dééd trots toen mijn zoon Willem bij de kleintjes min of meer per ongeluk een tegenstander van het scoren afhield. Ik bén echt trots nu hij twee keer in de week traint, bij weer en wind naar voetbalschool gaat, en zich door diverse vernederende teleurstellingen heeft heengevochten (waar ikzelf allang zou zijn afgehaakt).
Lees verder onder de advertentie
En net zo trots ben ik op mijn grote zoons die werken en studeren en slagen en groeien – dat is ook weleens anders geweest. Daar zijn stevige gesprekken en diverse minder complimenteuze confrontaties aan te pas gekomen.
Dus, wat ik maar wil zeggen! Geef complimenten met gulle hand, maar houd ook in de gaten of al die euforie nog enige basis in de werkelijkheid heeft. Zo niet, wees dan ook niet bang je kind een serieus doel te stellen en het te helpen dat te halen. Zodat je echt trots kunt zijn. En het kind op zichzelf.
Jan Heemskerk (53) is radiopresentator en tv-maker, theaterkneus en boekenschrijver, maar eerst en vooral vader van drie prachtzoons bij twee vrouwen. Je mag hem natuurlijk altijd mailen: jan@kekmama.nl
Een vakantie in een luxe huis in Portugal, op loopafstand van het strand: het klinkt als een droom. Voor Sophie, alleenstaande moeder van twee kinderen, werd het dat ook. Alleen eindigde die droom nét even anders dan ze had gedacht toen er een rekening op de mat viel.
Croissantjes als ontbijt, koek als tussendoortje, patat als avondeten. Sommige gezinnen hebben een heel andere definitie van ‘gezond en gevarieerd’. Wat doe je als je kind daar het liefst elke dag wil spelen – én blijven eten?
Je hoopt dat je kind nooit gepest wordt. Maar ook niet dat het je eigen kind is die pest. Deze vader vertelt over precies zo’n situatie met zijn 11-jarige zoon. En zijn aanpak is er eentje waar veel ouders wat van kunnen leren.
Voor drukke gezinnen is een zorgeloze vakantie goud waard. Lorna koos daarom voor een volledig georganiseerde vakantie: wensenlijstje inleveren, koffers pakken en gáán. Maar hoe zorgvuldig ook geregeld, kwam er toch een verrassing om de hoek kijken die ze niet had zien aankomen…
Je zegt “nee”, zij horen “misschien”. Jij dacht dat jij de ouder was, maar sinds deze kleine in je leven is, lijkt het alsof jíj bij hém op tijd naar bed moet. Herkenbaar? Dan heb je misschien een kind met een van deze sterrenbeelden – geboren bazen met een flinke wil.
Toen Rianne (29) voor het eerst van haar vriendengroep moeder werd, had ze niet verwacht dat dit zo’n grote impact zou hebben op de band met haar hechte groep vriendinnen. Toch is de vriendschap drastisch veranderd.