‘Ik vertel mijn kind liever wat er in míj omgaat dan boos te worden’

“Wij doen niet aan time-­outs, straffen en belonen en het woord nee is verboden. Lars en ik zijn voorstanders van onvoorwaardelijk opvoeden en baseren onze methode op het boek Unconditional parenting van Alfie Kohn. Wij geloven dat een kind straffen of wegsturen als het voor volwassenen ongewenst gedrag vertoont, nadelig is voor het kind. Het kan jouw woorden opvatten als ‘ze houden alleen van me als ik niet mezelf ben’ en dat vinden wij een slechte gedachte.

Positieve ik-boodschap

Ook zijn Lars en ik aanhangers van de positieve ik­-boodschap uit het Gordon opvoedmodel, gebaseerd op het boek How2talk2kkids. Deze methode gaat uit van gelijkwaardigheid in relaties, dus ook tussen ouder en kind. Hierbij gebruik je nóóit het woord ‘jij’ om iets duidelijk te maken aan je kind en communiceer je alles op een positieve, opbouwende manier. 

Ik zal nooit zeggen: ‘Ruim je kamer op’, maar eerder iets als: ‘Ik zie dat je het niet leuk vindt om op te ruimen, maar het maakt mij blij als ik niet alleen hoef op te ruimen.’ Of als Sofie met blokken door de kamer gooit, zeg ik niet geïrriteerd: ‘Hè Soof, wat maak je weer een puinhoop’, maar leg ik vriendelijk uit dat als zij met haar speelgoed gooit, het thuis een rommel wordt en dat ik daar niet van hou.

Wat er in míj omgaat

De positieve ik­-boodschap is voor mij een manier waarmee ik waardering kan overbrengen zonder gebruik van oordelen en labels. Ik vertel mijn kind liever wat er in míj omgaat dan dat ik boos word omdat hij of zij niet wil luisteren. Als Bo bij me wegrent in de supermarkt, vraag ik hem vriendelijk wat ik kan doen om te zorgen dat hij wel bij me blijft. Of hoe we samen kunnen voorkomen dat hij onder een auto komt. Nu hij zo klein is begrijpt hij natuurlijk nog niet alles, maar toch geloof ik dat uitleg beter werkt dan honderden keren roepen dat hij stout is als hij wegrent of hem van die vreselijke time-­outs te geven.

Lees ook

Positief opvoeden: zo doe je dat >

Zonder voorwaarden

Mensen trekken vaak direct de conclusie dat niet straffen en belonen grenzeloos is, maar dat is niet waar. Ik ben enorm betrokken bij mijn gezin, ik wil alleen geen voorwaarden scheppen aan onze liefde. Daarom zijn Lars en ik zuinig met complimenten waarin een oordeel ligt. Dat zorgt alleen maar voor competitie en onzekerheid. Ik complimenteer Sofie niet met een standaard ‘wat heb je mooi gekleurd’, omdat ze dan gaat twijfelen aan haar capaciteiten. Alsof ze altijd zo mooi moet kleuren.

Liever zeg ik: ‘Het ontroert me dat je deze tekening voor mij hebt gemaakt, dank je wel.’ Hierbij ligt het accent dus op mezelf. Mijn ouders vinden de methode nogal ingewikkeld. Sofie sliep eens wekenlang slecht en toen ze een paar keer keurig op tijd naar bed ging, wilde mijn moeder haar belonen met een cadeautje. Daar zijn we echt voor gaan liggen. Daarmee gaf oma zo’n verkeerde boodschap af; namelijk dat Sofie liever is en meer wordt gewaardeerd als ze slaapt. Maar wij houden altijd van haar, zowel wakker als slapend.”

Dit artikel staat in een Kek Mama Opvoedspecial en is al een keer eerder gepubliceerd.

Nog meer Kek Mama?

Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >