‘Door de eiceldonatie van mijn zus kon ik een kind krijgen’

Daphne: “Mijn vriend en ik vertellen Yuki vaak hoe hij is ontstaan. Dat mama geen eitjes heeft en dat zijn tante daarom heeft geholpen. Ik werk als pedagoog, ik weet hoe belangrijk het is om open te zijn tegen kinderen. Natuurlijk passen we het verhaal aan op zijn niveau. Het is mijn missie het taboe over niet zelf zwanger kunnen raken op te heffen. Het is toch prachtig dat er mogelijkheden zijn?
 

Vervroegd in de overgang

Op mijn 26e werd ik voor het laatst ongesteld. Ik sportte al jaren op hoog niveau, mijn cyclus was onregelmatig. Niets aan de hand dus, dacht de huisarts. Maar ik kreeg helemaal geen menstruatie meer. Op mijn 29e werd ik doorverwezen naar een specialist die een inwendig onderzoek deed en mijn bloedwaardes liet onderzoeken. De uitslag: ik was vervroegd in de overgang en had geen bruikbare eicellen meer. Mijn lichaam zou een zwangerschap nog wel kunnen dragen, zei de arts, maar ik was afhankelijk van eiceldonatie.

Het bericht kwam als een gigantische klap. Sjoerd en ik hadden elkaar net leren kennen, over kinderen hadden we het nog niet gehad. Huilend op de stoep voor het ziekenhuis belde ik daarom mijn zus. ‘Kom maar naar me toe’, suste ze. Doorweekt van de regen belde ik bij haar aan, het leek wel een filmscène. ‘Maak je geen zorgen, tegen de tijd dat je een kind wilt help ik je’, zei ze direct nadat ze hoorde wat er voor nodig was.
 

Lees ook
‘Onvruchtbaarheid gaat niet alleen maar over niet zwanger kunnen worden' >
 

Met wat hulp

In de praktijk mocht ze dat nog helemaal niet. Om eicellen te doneren moet je in Nederland eerst zelf een afgeronde kinderwens hebben. Eiceldonatie brengt risico’s met zich mee, in het ergste geval onvruchtbaarheid. Toch gaven haar woorden me rust. Alleen, nu moest ik het Sjoerd nog vertellen. ‘Oké, voordat je je rot schrikt: ik zeg niet dat ik een kind van je wil’, zei ik toen ik hem belde. ‘En ik snap dat je hier helemaal niet op zit te wachten.’ Daarna deed ik mijn verhaal. Ik was doodsbang dat hij er meteen een punt achter zou zetten, nu hij wist dat ik geen kinderen zou kunnen krijgen. Maar hij reageerde enorm lief. ‘Rustig Daph,’ zei hij, ‘dit komt goed.’

“Ik was doodsbang dat Sjoerd er meteen een punt achter zou zetten, nu hij wist dat ik geen kinderen zou kunnen krijgen.”

Het kostte tijd om te verwerken dat ik nooit een kind van mezelf zou krijgen. Maar dat ik met de hulp van mijn zus een kind kon krijgen dat in elk geval genetisch verwant is aan mij, was een goed alternatief. In de jaren na het nieuws over mijn vervroegde overgang kreeg mijn zus twee kinderen. Direct daarna zei ze: ‘Oké Daph, zijn jij en Sjoerd er al klaar voor?’ Haar jongste was acht maanden toen we aan het traject begonnen. Het was in één keer raak.
 

Een eicel afstaan

Een eicel afstaan is – zowel emotioneel als fysiek – niet zomaar wat. Het betekent hormonen spuiten en het oogsten van de cellen is pijnlijk, zeker vlak na een bevalling. Bovendien had mijn zus tijdens haar tweede zwangerschap diabetes type 1 gekregen. Ze is een taaie, maar dit was achteraf gezien zelfs voor haar wel heftig. ‘Ik zou het zo weer doen’, zei ze desondanks – iets wat we binnenkort ook heel graag zouden willen.

We hebben geen embryo’s meer, dus dat betekent dat mijn zus nog een keer het ivf-traject door moet en ik weer hormonen moet slikken om mijn baarmoederslijmvlies rijp te maken voor een innesteling en m’n lichaam de dosis hormonen te geven die ik niet meer aanmaak. In het laboratorium wordt haar eicel door middel van ivf weer bevrucht met het sperma van Sjoerd, en dat embryo plaatst de arts in mijn baarmoeder.

“Hij voelde direct als de zoon van Sjoerd en mij.”

Dat Yuki genetisch het kind van mijn zus is, heeft bij geen van ons vieren een rol gespeeld. Hij voelde direct als de zoon van Sjoerd en mij. Vooraf hadden we er onder begeleiding van maatschappelijk werk dan ook uitgebreid met elkaar over gesproken. ‘Luister, ik sta geen kind af’, zegt mijn zus nog altijd. ‘Alleen een eicel. En daar heb ik er heel veel van. Het embryo ontstaat los van mij, jij bent zwanger van jullie baby.’ Daar ben ik haar voor eeuwig dankbaar voor.”
 

Meer weten over hoe het Daphne en haar gezin vergaat in haar ivf-traject voor eiceldonatie? @fitforivf
 

Meer weten over dit onderwerp? Luister dan naar de Kek Mama-podcast ‘Kind met een omweg' met Jorinde Benner en caberatier Sjamke de Voogd op kekmama.nl. 

Daarnaast schreef Kek Mama’s Jorinde Benner samen met SBS6-presentator Mirella van Markus ‘Wij willen ook een kind’, het ultieme handboek voor wensouders die niet zomaar een kind kunnen krijgen. € 24,99, Fontaine Uitgevers

Dit artikel staat in Kek Mama 14-2021.

Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.