Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: Juf Erika geeft les aan groep acht.
Woensdag half negen; 27 kinderen stromen de klas in. Mijn blik valt op Aidan (11). Zie ik het nou goed of biggelen er tranen over zijn wangen? Ja, het zijn tranen. Ik neem hem apart en vraag wat er aan de hand is. “Mijn Dopper is in het water gevallen”, zegt hij snikkend. Doppers zijn milieuvriendelijke drinkflesjes, de meeste kinderen hebben er een. Maar deze was bijzonder, vertelt Aidan. “Ik had hem gewonnen bij de lotto in onze wijk. Mijn naam was er speciaal opgezet.”
Het gebeurde terwijl hij over de brug over onze plaatselijke rivier naar school fietste. De rits van zijn rugzak stond per ongeluk open, de Dopper zat boven in de rugzak, een windvlaag veroorzaakte het drama. “Ik snap dat je verdrietig bent, lieve Aidan”, zeg ik. “Het is jammer, maar we kunnen er niks meer aan doen. Dit soort ongelukjes horen bij het leven.” Ik geef hem een knuffel. Hij droogt zijn tranen en gaat sombertjes naar zijn plaats. We beginnen onze rekenles.
Zoals gewoonlijk is Kit als eerste klaar met de opdracht. Ze heeft haar sommen weer eens afgeraffeld, er deugt meestal niets van. Ik begrijp niet hoe het kan dat ze steeds overgaat. Op het laatst van het jaar maakt ze altijd een inhaalspurt. Om te voorkomen dat ze gaat klieren zeg ik: “Kit, jij hebt tijd over zie ik. Zou jij voor mij een opstel willen schrijven? Het onderwerp is de Dopper van Aidan.”
Aidan kijkt nieuwsgierig op. Kit ziet er een beetje angstig uit: ze is slecht in taal. Maar ze gaat braaf aan de slag. Ik zie haar snel schrijven. Ze is klaar als de anderen hun sommen afronden. Als ik lees wat ze geschreven heeft sta ik paf. “Kit, dit is een geweldig opstel”, zeg ik. “Ik ga het voorlezen aan de klas.”
‘De ontsnapte Dopper’ heet Kits opstel. “Er was eens een dopper”, lees ik voor. “Hij leefde in gevangenschap. Hij kon praten en lopen maar dat wist niemand. Als de dopper met een mens in de kamer was bewoog hij niet en praatte hij ook niet, hij zit dan doodstil. Want hij dacht dat als iemand hem zag lopen en praten dan kwam hij vast in een museum. En dan wordt hij misschien in een hok gestopt en dan wijst iedereen hem aan en klopt op de ramen.”
Er volgt een bloedstollend verhaal over hoe de Dopper ontsnapt uit Aidans rugzak. Hij rent weg, achtervolgd door Aidan, en springt in de rivier. Dan zwemt hij naar een eiland waar een heleboel andere Doppers en blikjes blijken te wonen. Hij werd verliefd op een meisjesdopper. “En ze kregen drie kinderdoppertjes twee jongens en een meisje. En ze leefden nog lang en gelukkig.”
Ik begin te klappen, de klas doet mee. Kit straalt. En zelfs Aidan kijkt vrolijk. Ik denk dat hij trots is op zijn stoere Dopper.
Ook juf Iza had een opmerkelijke dag toen een leerling en mes uit zijn zak trok. Je leest het hier.
Dit artikel stond eerder in Kek Mama.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”
