Roos Schlikker (42) is journalist, columnist en moeder van zoons Miró (8) en Róman (6). In Kek Mama schrijft ze over haar gezinsleven.
“Als iedereen in de sloot springt, doe jij het dan ook?”
Oké, ik ben nu officieel een ouwe lul geworden. Ik realiseerde het me toen de woorden mijn mond verlieten. Een regel uit de categorie ‘’t Is hier geen hotel!’ Zo’n zinnetje waarvan ik als kind dacht dat ik hem nooit zou gebruiken. Ik zei het gewoon. Schaamteloos. En ik meende het nog ook.
Toen de jongens nog heel klein waren, vond ik het een sport mijn eigen gezegdes te bedenken. Zo roep ik al jaren als ze kritiek hebben op een ander kind omdat het altijd snotneuzen heeft, op de raarste momenten ‘dikke lul dikke lul dikke lul lul lul’ zingt of continu ieders speelgoed wegrooft: “Jongens, niemand is perfect. En we zijn allemaal anders gebakken.” Inmiddels horen ze dat zinnetje dusdanig oogrollend aan dat ik besloten heb om dan maar het oeroude arsenaal te gebruiken waar mijn ouders zich ook al van bedienden. Wat maakt het uit? Ze vinden de boodschap toch stom. Doet er niet toe hoe je hem verpakt.
Afgelopen weken had ik met Miró veelvuldig gesprekken over Fortnite. Voor de gelukkigen die deze ellende nog niet kennen: Fortnite is een vrij heftig computerspel inclusief schieten en bloedvergieten. Het is een rage onder kinderen, er zijn poppetjes van, T-shirts, dansjes zelfs. Hartstikke leuk.
Maar ik vind het niks. Ik weet wel dat het een verloren strijd is en dat de meeste kinderen best snel met agressieve films en spelletjes in aanraking komen, maar ik vind mijn kroost er te jong voor. Kortom: Fortnite komt er niet in. “Maar een heleboel kinderen uit de klas hebben het. Dus al die ouders vinden het goed”, klonk het tijden klagerig. En dan gooide ik hem erin: “Als iedereen in de sloot springt, doe jij het dan ook?”
Lees ook
COLUMN MARIETTE: 16 dingen waarvan je niet dacht dat je ze ooit zou zeggen >
Het klonk afschuwelijk. En toch… Gisterenmiddag kwam ik thuis en hoorde Miró tegen zijn vriendje kletsen door de telefoon. Aan de andere kant klonk het: “Heb jij nog stééds geen Fortnite? Loserrrr. En jouw ouders zijn helemaal loserrrs.” Toen hoorde ik het hem zeggen. Heel standvastig
en zeker van zijn zaak. “Wat nou? We zijn allemaal anders gebakken. Dus mijn ouders ook.” Even bleef het stil. Daarna voegde hij eraan toe: “En mijn ouders zijn toevallig de beste ouders van allemaal.”
Wat een koning, die ouwe lul van me. Ik zou hem bijna een videospel cadeau doen.
Deze column staat in Kek Mama 08-2018.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
