Beeld: Getty
Lieve (30) is moeder van Jan (3) en Dries (7 maanden). Tot voor kort was ze gelukkig getrouwd en had ze een heerlijk leven, tot haar man afgelopen Kerstmis totaal onverwacht zijn koffers pakte en vertrok. Op kekmama.nl schrijft ze openhartig over alles wat ze sindsdien doormaakt. Deze week: de omgangsregeling.
Toen wij, bijna 5 maanden geleden, voor het eerst bij de mediator zaten en mijn ex hardop uitsprak dat hij de omgangsregeling met de kinderen niet concreet wilde vastleggen maar wel zag wanneer hij ze zou zien, dacht ik nog dat hij een beetje in de war was. Toen 2,5 maand later het eerste voorstel van zijn advocaat tweeënhalve maand later in de bus viel, dacht ik dat hij helemaal gek was geworden.
Of ik teveel films heb gezien of teveel vrouwenbladen heb gelezen weet ik niet, maar in mijn beleving was het altijd de man die de kinderen meer wilde zien en de vrouw die dit tegenwerkte. Bij ons was het de omgekeerde wereld. Mijn ex deed een voorstel waarbij je de tranen in de ogen sprongen. Ik vroeg me daadwerkelijk af of deze man in hemelsnaam wist wat ‘papa zijn’ inhield.
Hij wilde, hoe cliché ook, de kinderen eens in de veertien dagen een weekendje hebben. Dit kon toch niet waar zijn? Hoe werkt dat daarboven in zo’n mannenbrein? Als ik me bedenk dat ik vrijwillig mijn kinderen 12 dagen achter elkaar niet zou zien om vervolgens de schade in te moeten halen in 2 dagen, barst ik in huilen uit. Laat staan het idee dat mijn kinderen mij enorm zouden missen, of nog erger.. Stel je toch eens voor dat ze mij helemaal niet zouden missen en zouden vergeten.
Gezien het feit dat zowel Jan als Dries beiden onder de vier jaar zijn, is het hebben van zoveel mogelijk contactmomenten essentieel. Temeer om te voorkomen dat de kinderen hun vader misschien wel eens zouden kunnen vergeten. Ik pleitte er dan ook voor om hem vaker de kans te geven bij de kinderen te zijn. Ik wilde voorkomen dat hij een ‘weekend-papa’ zou worden en wilde hen alle drie de kans geven een band op te bouwen. Mijn voorstel was, in samenspraak met mijn advocaat: een middag, avond en nacht door de week en een middag, avond en nacht in het weekend. Zo zouden de kinderen hem van de zeven dagen ook vier dagen zien. Co-ouderschap kon je het niet noemen, het ging immers om 40, van de 168 uren in de week, maar er waren veel contactmomenten voor hen samen.
Met het volste vertrouwen in de goede afloop wachtte ik de brief van zijn advocaat af. Ik had écht het gevoel een voorstel te hebben gedaan in het belang van ons beiden en zeker dat van de kinderen. Toen het antwoord van mijn ex verscheen wist ik dat wij hier, zelfs met tussenkomst van advocaten, nooit uit zouden komen. Er zat maar een ding op; de gang naar rechtbank maken en misschien wel de meest ingrijpende beslissingen uit het leven van de kinderen in handen van meneer de rechter te leggen.
Ik wens hem alle wijsheid toe.
Je geeft je baby met liefde de borst en kolft trouw op vaste tijden. Want: moedermelk is vloeibaar goud. Dus als iemand daar zonder overleg iets anders mee doet, raakt dat je recht in je moederhart.
Van de sinds zaterdag vermiste kinderen Jeffrey (10) en Emma (8) ontbreekt nog altijd elk spoor. De politie zet het onderzoek voort en benadrukt dat de zaak topprioriteit heeft. Ook meldt de woordvoerder dat er intensief contact is met de Duitse autoriteiten.
Je peuter leert praten, awww, zo schattig. En al die woorden die ze nog net niet helemaal goed uitspreken, ook al zo schattig. Nou ja, in de meeste gevallen. Soms is ook behoorlijk gênant. En hilarisch. Voor anderen, dan.
Je tiener komt thuis met een rapport dat op zijn zachtst gezegd ‘ruimte voor groei’ laat zien. De instinctieve reflex van veel ouders? Iets afpakken waar het kind wél om geeft. Dan zullen ze wel moeten, is de gedachte.
We hebben allemaal onze charme. Maar sommige moeders lijken geboren om dingen uit hun handen te laten vallen, koffie over schoolpapieren te morsen of met hun jas tussen de autodeur te blijven hangen. Astrologisch gezien? Helemaal logisch. Sommige sterrenbeelden zijn gewoon onhandig. En dat is precies wat ze zo leuk maakt!
Stel je voor: een anticonceptiepil die wél z’n werk doet, maar zónder al die vervelende bijwerkingen waar veel vrouwen normaal gesproken een hele dag chagrijnig van worden. Geen moodswings, geen opgeblazen buik, geen hoofdpijn.
