Anke Laterveer is single moeder van Jakob (8) en Hannah (7). In Kek Mama schrijft ze uitgesproken over wat ze meemaakt.
“Hallo allemaal en welkom bij mijn vlog. Vandaag ga ik jullie laten zien hoe ik woon en met wie ik dat doe. Kijk allemaal, dit is mijn moeder!”
Met slaaphaar en dikke ogen kijk ik in de roze camera die Hannah vasthoudt. Ik maak vrijwel nooit selfies en sta zelden op foto’s, deze aandacht is dus niet erg welkom. Bovendien hebben we duidelijke afspraken over het maken van foto’s en filmpjes: altijd eerst vragen en altijd met kleren aan.
“Han, ik heb hier even helemaal geen zin in. Hou eens op.”
“Maar ik vlóg!” klinkt het verongelijkt. En dan, in de camera: “Mijn moeder heeft niet zoveel zin in deze vlog, zien jullie?”
Nu ben ik het zat.
“Hannah, leg die camera weg. We hebben hier afspraken over.”
“Maar mama, dit mag!”
“Nee, waarom zou dat mogen?”
“Omdat hij niet aanstaat natuurlijk!”
Natuurlijk. Mijn dochter maakt vlogs zonder de camera aan te zetten.
Nou hoor ik wel vaker kunstenaars zeggen dat ze hun werk alleen voor zichzelf maken, maar dit gaat wel heel ver.
“Maar… als je niet filmt, waarom doe je dit dan?”
“Voor mijn kijkers natuurlijk.”
Ik knipper nog eens met mijn ogen. Het is te vroeg voor dit soort dingen.
“Hoe kun je kijkers hebben als je niet filmt of het online zet?”
Daar moet ze even over denken.
“Ik wist niet dat dat moest”, zegt ze dan bedremmeld.
“Vloggen is veel werk”, leg ik belerend uit. “Je moet een script maken, het opnemen, knippen en plakken en dan alles online zetten. En als je al die dingen hebt gedaan, is het maar hopen dat er iemand kijkt.”
Ik vraag me meteen af of het nou nodig is de realiteit op die manier in haar gezicht te zwaaien. Een gezicht dat steeds droeviger gaat kijken.
“Maar ik wil het zo graag.”
Dat snap ik en dus slaan we die middag aan het vloggen. Als professionals doorlopen we alle stappen tot, nou ja, halverwege het script.
“Vloggen is echt saai”, zucht ze bozig.
“Klopt.” Het klinkt gelukkig minder triomfantelijk in het echt dan in mijn hoofd.
Die avond staat ze onder de douche. Door de badkamerdeur hoor ik haar zeggen: “En hier is de shampoo en dit is mijn handdoek.”
Geschrokken storm ik de badkamer binnen. Verbaasd kijkt ze me aan.
Er is geen camera te zien.
“Wat doe je?” vraag ik.
“Vloggen”, zegt ze. “Maar dan leuk. Gewoon in mijn hoofd.”
Dit artikel staat in Kek Mama 13-2017.
Nog meer Kek Mama?
Volg ons op Facebook en Instagram. Of schrijf je hier in voor de Kek Mama nieuwsbrief >
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Ze schrijft rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
Anouk is trotse echtgenote van Erwin en mama van vier meiden: Aurélie (11), Emeline (8), Vieve (7) en Lilou (4). In hun levendige huishouden is het soms één en al chaos, maar liefde, gelach en spontane dansfeestjes voeren steevast de boventoon. Anouk deelt vol enthousiasme haar avonturen in het ouderschap.
Dat kinderen veel fantasie hebben is een feit, maar toen de kinderen van de 39-jarige Dani een mysterieuze man in hun kamer zagen, wist ze: er spookt meer tussen hemel en aarde.
Huisdieren, ze zijn onderdeel van je gezin. Vaak zelfs eerder deel van jullie gezin dan je kinderen. Je houdt zielsveel van ze, maar soms drijven ze je zo tot waanzin dat je ze eigenlijk gewoon per direct bij het asiel wilt afzetten. Deze week Janine en de kat Pluis.
Zestien jaar na hun laatste gezamenlijke optreden staan Karen Damen (50), Kristel Verbeke (49) en Kathleen Aerts (47) opnieuw zij aan zij op het podium. En daar blijft het niet bij: de K3 Originals – zoals de iconische eerste bezetting van de meidengroep wordt genoemd – komen nu ook met een eigen documentaire.
Je baby begint te huilen en je vraagt je af: moet je meteen reageren, even wachten of laat je jouw kleintje zelf leren kalmeren? De ene ouder zweert bij direct oppakken, de ander bij gelooft dat het beter is om de baby even te laten huilen. En alsof dat nog niet verwarrend genoeg is, zeggen […]
