Kek Mama-columnist Anke Laterveer is single moeder van Jakob (7) en Hannah (6). Maandelijks schrijft ze uitgesproken over wat ze meemaakt. Vandaag: scheldwoorden.
“Waarom mogen wij eigenlijk geen kut zeggen, mama?” Het is bedtijd, dus de tijd van het rekken door het stellen van belangrijke vragen is weer aangebroken. Op deze plek hebben we het ontstaan van de aarde al besproken, het uitsterven der dinosauriërs, welke opa en oma liever is, hoe oud cavia’s worden, waarom de mensen in Amerika Donald Trump als president hebben gekozen en hoe kinderen worden gemaakt. Vandaag bespreken we kennelijk wat je wel en niet mag zeggen.
“Omdat kut een scheldwoord is, liefje.”
“Waarom zeg jij het dan wel?”
“Ik zeg dat toch niet?”
“Echt wel. Gisteren nog, in de keuken.”
“Dat was per ongeluk, schat. Ik deed mezelf pijn.”
“Dus als je het per ongeluk zegt, mag het wel?”
“Nee, dan mag het ook niet.”
“Oké.”
Ik begin terugtrekkende bewegingen te maken uit de slaapkamer. Het lijkt erop alsof de kwestie is afgedaan. Het ding met mijn zoon is namelijk: je moet je gesprek afmaken. Als een onderwerp niet afgesloten in zijn hoofd blijft hangen, slaapt hij niet tot het echt klaar is. En dus sta ik soms nog zeker tien minuten afrondende dingen te zeggen als: “Nou, dan weten we dat” en “Zo, dan is dat opgelost” alvorens ik de kamer kan verlaten. Ik sta met een voet buiten de deur als hij vraagt: “En shit dan?” Kut. Ik bedoel: shit. Ik bedoel: verdorie.
“Shit mag ook niet. Bovendien is het bedtijd. We zijn klaar.”
“Oké, maar een laatste vraag nog, goed?”
“Nee, nu gaan we echt slapen.”
“Maar ik moet dit nog weten, anders kan ik niet slapen.”
“Vooruit dan maar.”
“Fuck. Mag dat wel?” Hij spreekt het uit als fak. Ik zucht nog eens heel diep.
“Nee, fuck mag ook niet.”
“Tsssk, er mag echt veel niet.”
“Klopt. En nu lekker slapen.”
“Ja, is goed. Slaap lekker, mama. Doe je nog een liedje?”
Ik zing een liedje, geef hem een kus en vertrek naar de woonkamer waar ik op de bank een serie ga kijken. Tien minuten later staat Jakob voor mijn neus met een triomfantelijk gezicht. “Mama? Ik weet wanneer ik wel fuck mag zeggen! Luister maar: In de zomer hebben alle bouwFAKkers FAKantie. Ha!” “Slaap lekker, monstertje. En als je later een fak kiest, kies dan iets met taal.” Vak, bedoel ik. Vak. Shit.
Dit artikel staat in Kek Mama 06-2017
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
