Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (7) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
17 juli 2010. Met gespannen handen stap ik in. Mijn trots en toeverlaat naast me. Toch voelt het alsof een plek leeg is. We vertrekken. Het geklop van hoeven op de grond hoor ik in mijn oren. Een gespannen gevoel dat ik deel met liefde en geluk. Ik zie deze laatste momenten door kleine vierkanten gaasjes. Dit moet een van de gelukkigste dagen uit mijn leven zijn. Toch voel ik een gemis. Terwijl de koets waarin ik aankom stopt voor de prachtige kerk in Toscane, en mijn broer mijn hand pakt, kijk ik nog heel even omhoog. Hij is er. Ik voel het. Dat geeft rust.
Lees ook – ‘Ik voelde me een buitenbeentje’ >
Het zijn de mooiste momenten uit je leven, zoals je bruiloft of de geboorte van je eerste kindje, waarop je een lach deelt met een traan. Een gevoel van geluk en trots deelt met verdriet en gemis. Mijn vader overleed toen ik 21 was. Hij heeft mij nooit naar het altaar kunnen brengen en mijn zoontje nooit in zijn armen gehad. Wat zou hij trots zijn geweest op zijn kleinzoon. Ik fantaseer er wel eens over hoe die naar
hem zou kijken en wat die hem zou leren.
“Hij heeft mij nooit naar het altaar kunnen brengen en mijn zoontje nooit in zijn armen gehad”
Als ik nu terugkijk heeft zijn overlijden heel veel met me gedaan. Er zijn zoveel verhalen, zoveel herinneringen. Goede en slechte. Opeens leven die herinneringen alleen maar door in je gedachten. Een leegte die nooit meer gevuld wordt. Een gemis dat nooit weg zal gaan. Wat had die warme beschermende arm van een vader om mij heen me goed gedaan in periodes dat ik in Nederland door het slijk werd gehaald.
Ik was erg jong toen er van alles over mij als persoon werd gezegd en geschreven. Ik was nog zo onzeker, dan doet het veel met je wanneer een heel land een mening over je deelt. Ik voelde me eenzaam en alleen. Ik had mijn moeder, maar die veiligheid en bescherming van een vader miste ik wel.
Het geloof heeft mij heel veel steun gegeven. Hoe moeilijk ook, het had zo moeten zijn. In dit leven kon hij niet altijd de beste vader voor me zijn, maar misschien kan hij mij en mijn broers en zussen wel begeleiden vanaf waar die nu is… Die gedachte geeft troost.
In de extra dikke special van Kek Mama lees je de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts €29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
