Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (9) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Lees verder onder de advertentie
Xess Xava is nu 9 en zit in die geweldige fase waarin fantasie geen grenzen kent. Hij stelt vragen over alles en droomt de meest bijzondere dingen. Soms filosofisch, soms grappig, en soms zo diepzinnig dat ik er zelf even over moet nadenken. Maar wat ik misschien nog wel het mooiste vind, is dat hij zijn dromen altijd met mij deelt.
Lees verder onder de advertentie
Die blik
Laatst kwam hij ’s ochtends de keuken in gelopen, nog half slaperig maar met die blik in zijn ogen die betekent dat er iets bijzonders was gebeurd. Terwijl ik zijn ontbijtje maakte, zei hij: “Mama, ik kon vliegen vannacht.” Ik keek op. “Oh ja?” “Ja. Niet met vleugels als een vogel, maar gewoon mijn eigen vleugels. Eerst ging het moeilijk, maar toen dacht ik: als ik het gewoon dóe, dan lukt het. En toen vloog ik echt. Ik zag jou ook, je stond op een berg en zwaaide naar me.” “En wat deed ik toen?” vroeg ik. Hij keek me aan alsof ik het antwoord al had moeten weten. “Je sprong natuurlijk. En toen kreeg jij ook vleugels.”
Lees verder onder de advertentie
”
Hij keek me aan alsof ik het antwoord al had moeten weten. “Je sprong natuurlijk. En toen kreeg jij ook vleugels
We vlogen samen over een eiland met zwevende rotsen en kronkelende wegen door de lucht. Maar in plaats van gewoon rond te zweven, stond er iets op ons te wachten: een gigantische racebaan waar we met zwevende motoren tegen elkaar raceten. Xess won natuurlijk, want hij wint altijd van mama.
Dromen bewaren
Later zaten we samen op de bank en probeerden we de droom te ontleden. “Misschien betekent het dat je soms gewoon moet springen,” zei ik. “Ja,” vulde Xess aan, “dan merk je vanzelf dat je kunt vliegen.” En die vond hij zo mooi, dat hij hem opschreef. Want sommige dromen zijn het waard om te bewaren.
Lees verder onder de advertentie
Eerder schreef Yolanthe over haar serie op Netflix en wat de opnames met haar deden. Lees die column hier.
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Oudste kind zijn betekent dat je het proefkonijn bent. En ja, soms is het echt zwaar om de eerste te zijn, want af en toe wil je gewoon al die verantwoordelijkheden die bij die titel horen in de prullenbak gooien. Toch blijkt uit onderzoek dat het uiteindelijk best wat oplevert.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.