Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (8) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Een stukje uit mijn journal van 2019. De dag dat ik en mijn zoontje naar LA verhuisden;
Daar sta je dan. Koffer in de ene hand, kind vast aan de andere hand. Een nieuw avontuur. Honderden mensen die met een ultravaart voorbijlopen, allerlei talen behalve mijn eigen. Heel veel mensen, maar toch een gevoel van eenzaamheid. Daar gaan we weer. Toch voelt het anders. Dit is niet het zoveelste land dat ik mijn thuis moet noemen. Niet de zoveelste plek die ik me eigen maak en vervolgens weer los moet laten. Dit is een plek waarvan ik al heel mijn leven droomde. De plek waar ik me wil herontdekken. De plek die mijn zoontje later zal omschrijven als zijn thuis tijdens zijn jeugd.
Lees ook – ‘Altijd op en top glam? Welnee, ik loop net zo graag in een legging’ >
Het voelt fijn om op een plek te zijn waar niemand mij kent. Waar ik in anonimiteit kan leven en me kan focussen op Xess. Geen vlucht, maar een bewuste keuze. Een keuze voor een nieuw leven voor mij en mijn zoon. Voor het eerst was het echt 100 procent mijn keuze om te verhuizen. Alles eraan voelde goed.
Geen stress over hoe nu verder, maar een opluchting. Daar gaan we. Een nieuw avontuur.
“Daar gaan we weer en toch voelt het deze keer anders”
Terwijl we het vliegveld uit lopen, voel ik de druk op mijn borst. Ik moet het goed doen. Ik ben blij dat ik deze stap heb gemaakt, maar spannend vind ik het wel. Niet de keuze, maar de verantwoordelijkheid als moeder. Heb ik het juiste gedaan voor het geluk van mijn kind? Ja. Ik voel het. Dit is de beste beslissing. Ik laat het los, zucht, want ik weet dat, na alle verschillende plekken die ik thuis heb moeten noemen, het beste thuis de plek is waar je je rustig en veilig voelt. LA wordt ons nieuwe thuis.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).