Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (7) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Ichi-go ichi-e. Een Japanse idioom dat staat voor het koesteren van het onherhaalbare moment. Ik las het in een gedicht en moest gelijk denken aan een belangrijke herinnering uit mijn jeugd. Ik denk dat iedereen wel een bepaalde herinnering heeft die hij of zij met zich meedraagt als steun in het leven.
Ik ben opgegroeid met het Christendom, ben gedoopt, heb de communie en het vormsel gedaan en ben nog altijd gelovig. Ondanks dat ik het niet eens ben met alle aspecten die in de Bijbel staan, voel ik me diep verbonden met het geloof en de wijze levenslessen die het ons meegeeft.
Toen ik zeven jaar oud was, was ik misdienares in de kerk op zondag. Thuis hadden we een zware week achter de rug. Mijn moeder, alleenstaand, met 13 kinderen, probeerde alles draaiende te houden. Dit was zwaar voor haar. Maar ook als kinderen hadden we het niet makkelijk. We waren gevlucht uit Spanje en droegen verdriet en trauma’s met ons mee. In die week heb ik veel verdriet gezien bij mijn familie.
“We waren gevlucht uit Spanje en droegen verdriet en trauma’s met ons mee”
De kerk was voor mij een plek van warmte en hoop. Toen ik die zondag in de kerk ging bidden, voelde het alsof een deken van warme liefde over mij heensloeg. Ik keek omhoog naar het glas in lood waar de zon doorheen kwam. Het voelde alsof God tot me sprak, bij me was en me de liefde gaf die ik nodig had. Alsof hij zei: “Het komt goed. Met je familie, met jou. Ik ben hier. Ook al heb je geen vader, ik ben hier.” Dat moment vergeet ik nooit meer. Ik deed in mijn gebed een belofte om me voor altijd vast te houden aan de verbintenis die op dat moment voelde en dat ik voor altijd mocht leunen op dit gevoel van warmte en kracht.
Of je nu gelovig bent of niet, gelooft in het universum of in helemaal niks. Soms zijn het de kleine momenten die ons kracht geven. Een mooi moment dat ons laat lachen. Een liefdevolle ervaring die ons warmte geeft of de woorden van een ander die ons moed inspreken. Houd je vast aan de mooie momenten in het leven. Misschien klinkt het zweverig of dramatisch, maar so be it. Als het maar werkt, toch?
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.