Sinds ik moeder ben voel ik me eigenlijk altijd schuldig. De balans tussen een carrière willen en het moederschap óók willen is bijna onmogelijk te vinden, vind ik.
Werk ik een hele week hard door en ben ik laat thuis, dan voel ik me schuldig naar mijn kinderen toe. Alsof ik ze verraad. Ga ik eerder weg van werk om ze op tijd op te kunnen halen, voel ik me schuldig naar mijn collega’s toe. Alsof ik de kantjes er vanaf loop. Je lijkt het nooit goed te kunnen doen. En dan lees ik op Instagram iets van ‘dat je alleen maar de eerste 4 jaar met kinderen écht kleine kinderen hebt’. En ‘of je daar wel genoeg van geniet’. Ik schrik ervan: geniet ik wel genoeg van mijn kleine kinderen, nu ze nog klein zijn? Bodi en Daaf zijn net 3 jaar, dus ik heb dan nog maar een jaar die kleintjes thuis. En ik werk fulltime. Mis je als moeder dan te veel? Ik vind soms van wel. Ik wil soms gewoon niets liever dan samen zijn met mijn jongens en leuke dingen beleven. Naar de speeltuin, het park, de dierentuin of een ander leuk dagje weg. Samen op vakantie, samen naar het strand en naar het zwembad. Of gewoon lekker samen thuis, kwebbelen over de staart van de dino die kapot is en dat de brandweer tatu tatu doet. En wat doe ik? Ik zit op kantoor met een laptop. Het bevliegt me weleens. Aan de andere kant weet ik ook: ik ben ook niet het type dat 7 dagen per week blij wordt van alleen maar moederen. Ik vind werken een luxe, een moment van ontspanning voor mezelf. Iets mogen doen met m’n hersenen is goed voor m’n humeur. Maar waarom kan ik dan na 3 jaar nog steeds die balans zo moeilijk vinden? Waarom twijfel ik nog steeds over hoe we het thuis hier oplossen met 36 uur per week opvang, peuterspeelzaal en oppas? Wanneer zijn je kinderen te veel van huis weg en wanneer ben je er als moeder te weinig omdat je werkt? Ik weet het niet. Ik denk ook niet dat er één goed antwoord is. Maar dat schuldgevoel, dat blijft. Want ze zijn maar zo kort klein, ik weet het. Wat ik in ieder geval probeer is er alle momenten buiten mijn werk om volledig te zijn voor Bodi en Daaf. Met ze spelen, naar ze luisteren, naar ze kijken. Er breekt niets zo mijn moederhart als me ’s avonds in bed weer beseffen dat ze morgen al niet meer zo klein zullen zijn zoals ze vandaag waren. Maar ik ken mijn kinderen door en door en zij zijn dol op hun mama. Altijd bij mama zitten, altijd met mama mee, altijd bij mama slapen. Ik moest net nog aanhoren hoe alle hondjes van Paw Patrol ook alweer heten. ‘Mama kijk, mama kijk!’. Ruzie maken om wie als laatste de slaap-lekker-kus van mama krijgt. Wat dat betreft zal ik toch íets goed doen, in de uren dat ik niet werk. Tessa Heinhuis (32) is moeder van een tweeling, Bodi en Daaf. Ze woont met haar kinderen en man Billy in Bussum en heeft haar eigen magazine, Mama Magazine.
View this post on Instagram
Al jaren is de time-out het go-to trucje van veel ouders. Kind boos? Stuur ze weg, laat ze afkoelen en haal ze daarna weer terug. Maar vaak werkt het averechts, zeggen onderzoekers. Kinderen voelen zich er alleen maar rotter door. Alsof ze gestraft worden voor emoties waar ze zelf geen controle over hebben.
Kleinkinderen zijn vaak dol op hun opa en oma (mede door de liefde, aandacht en cadeautjes). Volgens life coach Susan Allan kan hun aanwezigheid ook een enorme opluchting voor ouders zelf zijn. Vooral omdat het bij hen draait om er zijn voor steun en warmte, zonder regels te buigen of tegen de ouders in te […]
Tweeduizend euro per week neertellen voor een vakantiehuisje? Dana niet gezien. Al jaren ruilt ze met een ander gezin van huis, zodat ze hun geld aan leuke dingen kunnen besteden én drie keer per jaar op reis kunnen. Ook zonder geldboom in de tuin.
Lekker afkoelen in de zee of het zwembad staat garant voor dikke pret, maar soms ook voor dikke tranen – van het lachen of van het huilen.
Lara Temme is tekstschrijver en woont samen met haar zoon (9) en dochter (11) in Brabant. Thuis wordt er veel gelachen, geknuffeld, gehuppeld en gezongen. Wel vals, maar daar heeft het gezin zelf weinig last van. Evenals de altijd rommelige zolder.
We kennen haar allemaal: de moeder die, terwijl jij nog druk staat te kletsen over traktaties en Cito-scores, al half in de auto zit. Niet omdat ze onvriendelijk is, maar omdat het schoolplein gewoon niet haar natuurlijke habitat is. En geloof ons: haar sterrenbeeld verraadt alles.