Patrick (54) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Schokkend. Weet je hoe vaak ik vaders tegenkom, en opa’s en oma’s, die tegen hun wil geen contact meer hebben met hun kind of kleinkind? Vaaaak! De reden: (meestal) een moeder die na de relatiebreuk de kinderen weghoudt bij haar voormalige partner en diens familie. Hoe kneiter-egoïstisch kun je zijn?!
Wanneer ouders uit elkaar gaan, is de impact op hun kinderen al mega. In het beste geval blijven beide ouders samenwerken, ieder vanuit liefde voor hun kind. Wat mij steeds vaker opvalt is dat veel moeders hun eigen gevoelens en overtuigingen schijnbaar voorrang geven op het belang van het kind. Het
gevolg? Ouderverstoting. Een stille, sluipende vorm van emotionele mishandeling en wraak die wordt verpakt als ‘zorg’ en ‘bescherming’. Te veel vrouwen trekken hun kinderen mee in hun strijd tegen de vader. Ze rationaliseren hun pijn, hun verdriet of woede als ‘intuïtie’. Ze zeggen dingen als: “Hij is geen goede vader,” of “Mijn kind voelt zich niet veilig bij hem.” Maar hoe vaak is het in werkelijkheid vaak hun eigen gekwetste gevoel dat spreekt en niet het kind? Een belangrijk verschil.
Een scheiding is rauw, verwarrend, pijnlijk. Zeker als er sprake is van ontrouw of jarenlang opgebouwde frustratie. Maar een kind is geen verlengstuk van jouw verdriet. Een kind heeft recht op beide ouders en volledige familie, ook als die niet perfect is.
Hoe zou zoiets beginnen, ouderverstoting? Een opmerking hier, een vragende blik daar. “Heb je je wel vermaakt bij papa?”, “Gaf hij je wel aandacht?” klinkt onschuldig, maar de onderliggende boodschap is: ik twijfel aan hem, dus moet jij dat misschien ook doen. Op den duur kan het kind zelf gaan geloven dat het
veiliger is bij moeder. Als je maar vaak genoeg zegt dat vader een narcist is, wordt ie het vanzelf.
Ik wil vaders hier niet heilig verklaren. Natuurlijk zijn er situaties waarin een vader daadwerkelijk ongeschikt is, om maar te zwijgen over kerels die hun verplichtingen ontlopen en niet omkijken naar hun kind. Maar laat dat alsjeblieft een minderheid zijn. In veel gevallen zijn het goedbedoelende vaders die van hun kinderen houden, maar opzij worden geschoven omdat de moeder denkt beter te weten wat ‘goed’ is. Of – mag ik dat zeggen, já dat mag ik zeggen – omdat het haar simpelweg beter uitkomt en ze door wil met haar leven. En de maatschappij doet vrolijk mee. Vrouwen worden nog steeds sneller geloofd wanneer ze zeggen dat ‘de vader niet geschikt is’. Instanties luisteren vaker naar moeders. Net als rechters. Terwijl talloze vaders in stilte echten voor een plekje in het leven van hun kind.
Als je maar vaak genoeg zegt dat vader een narcist is, wordt ie het vanzelf
Wat mij betreft moeten we af van het idee dat moederliefde gelijkstaat aan het beste voor het kind. Liefde is niet genoeg als het ten koste gaat van verbinding, objectiviteit en waarheid. Echte moederliefde betekent: het belang van je kind boven je eigen pijn zetten. Erkennen dat een kind van zijn vader houdt, ook als jij dat niet meer doet. Dus laten we kinderen de ruimte geven om zelf te ervaren, voelen en te kiezen. Want uiteindelijk is dat het enige wat echt telt: dat een kind zich vrij voelt om van beide ouders te houden – zonder schuld, zonder druk, zonder strijd. En ja, ik spreek helaas ook uit eigen ervaring.
Eerder schreef Patrick over hoe dromen over de geboortes van zijn kinderen hem zwetend wakker maken. Lees die column hier.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
Je kinderen laten je regelmatig versteld staan, toch? Vaak op een positieve manier, maar soms ook op een… wat minder positieve manier. Mira maakte het mee tijdens de eindexamens van haar dochter.
Toen Ariane beviel van haar eerste kind, dacht ze één ding zeker te weten: de kraamweek zou haar redding zijn. Lekker cocoonen met haar baby, de kraamzorg die de boel draaiende hield, thee bracht, de was deed, misschien zelfs een keer een boterham met hagelslag smeerde. Spoiler: het liep iets anders.
Ellen (39) ging op zonvakantie met haar gezin, maar een puber met acrobatische ambities gooide roet in het eten. De bestemming werd de eerste hulp.
Elsemieke (31) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (4 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Elke maand vertelt een moeder over het moment in het moederschap waarop het even he-le-maal misging. Liesbet gaf haar pinpas mee aan haar dochter.