Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (12) en Phaedra (9). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Lees verder onder de advertentie
Ik ben me ervan bewust dat ik een risico neem door deze column te schrijven, omdat ik er voor het gemak vanuit ga, gezien de doelgroep, dat iedereen die deze column leest moeder óf vader is.
En toch wil ik graag het verhaal delen van mijn vriendin. Zij wil namelijk geen kinderen en daar snapt de maatschappij he-le-maal niets van. Mensen oordelen allesbehalve zacht.
Lees verder onder de advertentie
Ons lichaam en onze tijd
Laat ik beginnen met het feit dat ik vind dat vrouwen niet eens uit hoeven leggen waarom ze wel of geen kinderen willen. Wat wij doen met ons lichaam, onze tijd en onze middelen is niemands zaak, behalve die van onszelf.
“Wat wij doen met ons lichaam is niemands zaak, behalve die van onszelf”
Lees verder onder de advertentie
En toch zie ik dat mijn vriendin gebukt gaat onder de geïnternaliseerde druk om moeder te worden.
Maar, zij wil geen kinderen. Nu niet en nooit niet. Ze heeft dat gevoel nooit gehad en nu ze eind dertig is, een leeftijd waarvan veel mensen zeggen dat haar eierstokken waarschijnlijk alsnog van zich laten horen, heeft ze dat nog steeds niet.
Sociale verwachtingen
Een hard vonnis wordt vooral uitgesproken als de keuze om kindvrij door het leven te gaan wordt gemaakt door een vrouw, want hoe kan zij haar partner het ouderschap ontnemen en hoe kan zij haar (schoon)ouders het rijkdom en geluk van het grootouderschap in de weg staan?
“Een hard vonnis wordt vooral uitgesproken als de keuze wordt gemaakt door een vrouw”
Lees verder onder de advertentie
De beslissing om geen kinderen te krijgen, weegt vanwege de complexe last van sociale verwachtingen heel zwaar op een vrouw, op mijn vriendin, terwijl zij zelf zeer overtuigd is van haar eigen beslissing.
We willen het zo graag verklaren. ‘Ze zal zelf wel een rotjeugd hebben gehad’ of ‘ze vindt haar carrière vast belangrijker’ of ‘daar gaat ze spijt van krijgen’. Er moét een reden zijn dat ze geen kinderen wil, anders snappen ‘we’ het niet.
“En laten we wel wezen: het ouderschap is ook echt niet alleen maar rainbows and confetti“
Lees verder onder de advertentie
Het is voor de maatschappij moeilijk om te verteren dat ze haar levensplezier uit andere dingen haalt dan het opvoeden van kleine mensen. En laten we wel wezen: het ouderschap is ook echt niet alleen maar rainbows and confetti.
Mijn vriendin wil reizen, haar geld niet uitgeven aan een dure kinderopvang, ze heeft geen zin in een helse bevalling en bovendien vindt zij de wereld geen ideale plek om een onschuldig kind op te zetten.
En dat is haar goed recht.
Wil je de columns van Patricia liever luisteren? Dat kan hieronder, op Spotify.Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Denise (45) had een relatie met een twaalf jaar jongere man toen ze op haar 38ste werd overvallen door een niet te stuiten kinderwens. Inmiddels is dochter Isabeau zes. Ze ziet haar vader één zondag per maand.
Olympisch schaatskampioen Irene Schouten werd een half jaar geleden moeder van haar zoontje Dirk. Inmiddels zit ze op een roze wolk, maar haar zwangerschap was allesbehalve rooskleurig.
Vriendschap en opvoeden: twee onderwerpen waar je maar beter een beetje soepel in kunt zijn. Want iedereen doet het anders – en dat is helemaal oké. Toch? Totdat blijkt dat jouw beste vriendin er stiekem heel anders over denkt…
Tikkie ontvangen voor een halve wortel uit iemand anders’ maaltijdsalade? Serieus?! In deze rubriek verzamelen we de meest onterechte, ongemakkelijke en gewoon ronduit gênante betaalverzoeken. Wat ze gemeen hebben? Je zag ze in ieder geval niet aankomen.
In het televisieprogramma De Klassenavond doet Erwin een aangrijpend verhaal over zijn dochter, die hij al twaalf jaar niet meer heeft gezien. In gesprek met presentator Rob Kamphues vertelt hij openhartig over het gemis en de pijn die hij dagelijks voelt.
Soms kunnen leraren niet helemaal eerlijk zijn tegen ouders. Beleefdheid en professionaliteit gaan nu eenmaal voor — en dus zeggen ze op het rapport dat je kind een “sociale persoonlijkheid” heeft, terwijl ze bedoelen dat hij of zij de hele dag door kletst.