Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (14) en Phaedra (11). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
Is het zorgwekkend dat mijn dochter van 11 al een paar jaar roept dat ze later rijk wil worden? En is het nog zorgwekkender dat ik dat eigenlijk totaal niet erg vind?
Aan ieder kind wordt vroeg of laat, meestal door een half vergeten tante of oom op een saaie verjaardag, gevraagd: ‘Wat wil je later worden?’ Ten overstaan van een familielid of twaalf antwoordde mijn dochter op jonge leeftijd al vol overtuiging: ‘Rijk.’ Mijn ethische kant schrok zich een hoedje. What went wrong in mijn opvoeding? Ben ik teveel met geld bezig? OMG, ik ben vast veel te materialistisch! En ik maar denken dat ik ze moest behoeden voor de misleidende beauty-industrie, waars al sinds mensenheugenis worden verleid tot een obsessie met perfectie.
Terug naar mijn kleine Dagobert Duck. Want ja, she is kinda obsessed with money. Waar ik mijn oudste dochter bijna aan haar haren moet slepen om een bijbaantje te zoeken (ze is bijna vijftien!), moet ik mijn jongste juist afremmen. Ze vraagt me bijna dagelijks: ‘Mam, wanneer mag ik gaan werken?’ En ik schaam me bijna om dit te zeggen, maar ze heeft al een keer een hoger uurtarief gehad dan ik. Samen met een vriendje deed ze een heitje voor een karweitje in de buurt. Na anderhalf uur kwamen ze terug met… 60(!) euro. Ja, je leest het goed. Holy quacemoly. Dat is veel geld voor een elfjarige.
Ze vraagt me bijna dagelijks: ‘Mam, wanneer mag ik gaan werken?’
Laatst opperde ik bij mijn oudste dat werken bij de Albert Heijn in het dorp misschien leuk zou zijn. Je had haar gezicht moeten zien. Het was alsof ik Paris Hilton vroeg haar eigen hond uit te laten. Geen enkele mogelijkheid krijg ik haar an die arbeit. Maar mijn jongste zei meteen enthousiast : ‘Mam, ik ga wel bij de Albert Heijn werken!’
Na wat speurwerk kwam ik erachter dat werken pas vanaf 13 jaar mag, en dan nog maar beperkt. Mijn oudste herinnerde me eraan dat ze net had geleerd dat kinderarbeid in 1874 werd afgeschaft. ‘Jij bent gewoon een slavendrijver!’ riep ze verontwaardigd. ‘Tot slaaf gemaakte’, mompelde ik als correctie. Maar goed, in de zomer van 2025 is ze aan de beurt. En nee, oppassen telt niet mee. Dat is een lummelbaantje vind ik. Kids in bed stoppen en de rest van de avond zitten ze weer met hun neus in hun telefoon.
Mijn jongste, daarentegen, staat te trappelen. Ze is het soort kind dat met tassen vol statiegeldflessen naar de supermarkt fietst om haar spaarpot te spekken. Haar drang om te verdienen maakt me eigenlijk stiekem ook wel trots.
Dus vind ik het erg dat ze antwoordt dat ze later rijk wil worden? Nee. Ik vind een gezonde houding tegenover geld wél belangrijk. Zeker voor meisjes. Uit onderzoek blijkt dat vaders nog steeds vaker met hun zoons praten over financiële verantwoordelijkheid dan met hun dochters.
Uiteraard vertel ik haar dat school belangrijk is. Maar ik moedig haar net zo goed aan om het als ondernemer helemaal te rocken. Want eerlijk? Money doesn’t buy happiness, but it sure buys independence…
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Als werk onverwacht roet in het ouderschap gooit, moet je soms creatief zijn. Zo ook Carolien, die last-minute een oppas moest regelen voor haar dochter Saartje. Haar vriendin Melia bood hulp aan — met als resultaat een middag die niemand snel zou vergeten.
Iedere week vertelt een leerkracht aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Cara (34) geeft les aan groep 1/2.
We kennen haar allemaal. Die ene moeder die haar halve inboedel inpakt alsof ze op wereldreis gaat in plaats van een weekje vakantie naar de camping in Frankrijk.
Met pijn in haar hart moet Janneke Jelies afscheid nemen van oudste dochter Jennie, die haar plek onder de Spaanse zon niet kan vinden.
De zomervakantie: zes weken vol quality time, ijsjes, knutselprojecten en gezellige uitjes. In theorie. En voor sommige moeders pakt het ook vast zo uit…
Bernike (29) is getrouwd met Ruben (31) en moeder van een dochter (0). In haar columns schrijft ze scherp, geestig en met zelfspot over de realiteit van het jonge ouderschap – waarbij ze oog heeft voor het absurde in het alledaagse.
