Patricia: ”Benen bij elkaar’ was een uitspraak die ik als klein meisje vaak hoorde’

Patricia
Patricia van Liemt
Patricia van Liemt
Leestijd: 3 minuten

Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (15) en Phaedra (12). Iedere vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.

Lees verder onder de advertentie

‘Doe je benen bij elkaar’, was een uitspraak die ik als klein meisje vaak hoorde. Niet alleen van mijn ouders, maar ook van ooms, tantes en andere informele tweede- en derdelijns opvoeders. Zelfs leerkrachten hadden een voorkeur om meisjes “netjes” te laten zitten. ‘Ga eens netjes zitten.’

Maar wat is netjes zitten eigenlijk? Mijn oudste dochter is, hoe zal ik het zeggen, zeer buigzaam. Ze zit het liefst met haar benen opgetrokken aan tafel. Maar ze zit ook vaak wijdbeens. En eerlijk: dat vinden we bij jongens volkomen normaal, maar bij meisjes niet. Ik moet soms mijn tong afbijten om niet automatisch te zeggen: ‘benen bij elkaar.’ Maar ik doe het niet.

Lees verder onder de advertentie

Gedrild

Als kind word je gedrild door herhaling. Mantra’s vallen als regen uit de lucht. En sommige nestelen zich diep in je lijf. Zo ben ik me er nog steeds bewust van dat ik ‘netjes’ moet zitten, benen over elkaar, of op z’n minst tegen elkaar. In mijn hoofd zie ik dan koningin Beatrix in een mantelpak. De woorden ‘keurig en ‘deftig’ horen bij dat beeld.

Lees verder onder de advertentie

Maar wat me al vroeg stoorde: jongens hoefden dat niet. Die mochten wél wijdbeens zitten. Sterker nog, dat wijdbeens zitten is cultureel eigendom van de man geworden. Ze nemen letterlijk meer ruimte in. Denk maar aan de man naast je in de bus die ongemerkt jouw zitvlak inpikt, gewoon omdat hij de privileges van het patriarchaat als vanzelfsprekend in de benen heeft.

Gradaties

En ja, ook in het wijdbeens zitten heb je gradaties. Noem het de ballet-plie-index. Je hebt de eerste positie: gewoon een beetje open. Tweede positie: iets onderuitgezakt. En dan heb je de ultimate male sprawl: onderuitgezakt, benen open, één arm nonchalant over de rugleuning. Ik zou willen zeggen a-sociaal. Maar nee. Niet a-sociaal. Tenzij je in een overvolle bus zit. En dan de dubbele standaard: als een vrouw zo zit tijdens een vergadering, heet het lomp of ongeïnteresseerd. Doet een man het? Zelfverzekerd. Dominant. Het leiderstype. Hallo bias!

Lees verder onder de advertentie

Als een vrouw zo zit tijdens een vergadering, heet het lomp of ongeïnteresseerd. Doet een man het? Zelfverzekerd. Dominant.

Fake it till you feel it

Terug naar mijn dochter. Rechtop zitten, daar corrigeer ik haar wel op. Maar dat heeft meer te maken met het iPhone-tijdperk waarin een kromme rug eerder regel dan uitzondering is. Maar als ze wijdbeens zit? Dan laat ik het. Want ik geloof oprecht dat houding invloed heeft op hoe je je voelt. Net als de “hero pose” handen in je zij, hoofd omhoog. Fake it till you feel it.

Lees verder onder de advertentie

Ik vind het als moeder best een uitdaging om niet automatisch mijn eigen opvoedsporen door te geven. L’histoire se répète… Maar soms is het contrast tussen generaties gewoon even hilarisch helder. Laatst kwam ze rappend van de trap: “Bend that ass over, let that coochie breathe.” Ik vroeg: “Weet je eigenlijk wel wat je zingt? Waarop zij nonchalant antwoordde: “Neuh, is gewoon een nummer van Drake.”

Ik heb het maar even gelaten. Maar als ik heel eerlijk ben… Ik ben het roerend met hem eens.

Eerder schreef Patricia over hoe ze zichzelf jaren heeft wijsgemaakt dat ze zo’n jonge coole moeder is. Lees die column hier.

Lees verder onder de advertentie

Meest bekeken