‘Mama heeft een tattoo laten zetten (of drie)’

Ik heb een tattoo laten zetten. Wacht, correctie. Ik heb drie tattoos laten zetten in vier weken tijd. Zo. Sommigen vinden dat wat veel. Ik vond het hoog tijd. Adriaan van Dis zei het laatst heel treffend: ‘ik heb te lang gevangen gezeten in mijn eigen fatsoen’. Toen ik deze uitspraak van hem hoorde, herkende ik mezelf er direct in. En besloot over te gaan op actie. Er moest een tattoo komen.

Schiffmacher

Met de hele maatschappij oordelend in mijn nek liep ik de welbekende tattooshop van Henk Schiffmacher binnen. En ik vind het ongelofelijk fascinerend dat ik me als volwassen vrouw een klein kind voelde. Dat ik iets ging doen wat eigenlijk niet mag van je vader en moeder. De sfeer in de tattooshop was geweldig. Cardi B kwam uit de speakers en minstens drie pijnbanken waren bezet. Het geluid van de tatoeëermachine galmde onder de snoeiharde rap door.

Lees ook – ‘Laten we de vreselijke beelden uit de bio-industrie tonen in de supermarkt’ >

Rebel

Ineens voelde ik me supergroot en volwassen. Want wacht eens eventjes, dit is mijn lijf en mijn leven. En ik voelde het niet op een kinderachtige manier (overigens vind ik het woord ‘kinderachtig’ negatief en afbreuk doen aan een kind, maar dat terzijde), maar op een hè-hè- ik-doe-eindelijk-waar-ik-blij-van-word. En uit een soort van rebelsheid heb ik meteen twee stipjes op mijn vingers laten tatoeëren. En weet je wat ik nog het allerleukste vind? Als mensen vragen ‘maar wat betekent het nou?’ Dat ik dan antwoord : ‘Niets! Ik vind het gewoon super stoer’. Seriously, je moet hun gezichten zien…

Hangende pootjes

Maar, ik heb ook nog twee kinderen waarvan er eentje de pubertijd een nieuwe betekenis geeft. En met hangende pootjes ging ik naar huis. Daar was toch weer dat kind in mij dat voelde dat ik iets had gedaan wat eigenlijk niet mocht. Maar net zoals vroeger gooide ik het er thuis maar meteen in: ‘Mama, heeft een tattoo laten zetten’ Ook hun gezichten spraken boekdelen, maar toch voelde ik me daar minder goed bij. ‘Echt! Mag ik ‘m zien?’, maar nog voordat ik ook maar iets kon laten zien kwam de tweede vraag ‘Wat betekent het dan?’, tja en toen stond ik ineens met mijn mond vol tanden. Om nou tegen mijn kinderen te zeggen dat ik het alleen maar ‘stoer’ vind, is misschien niet de beste pedagogische benadering… Gelukkig vulde hun kindergedachten mijn onzekerheid aan. ‘Die twee stipjes zijn wij natuurlijk mam!’ ‘Ehh ja! Dat zijn jullie!’

“Om nou tegen mijn kinderen te zeggen dat ik het alleen maar ‘stoer’ vind, is misschien niet de beste pedagogische benadering…”

Pff, had ik even een goede escape. Manlief trok enkel een wenkbrauw op. Ik heb de afspraak voor een navelpiercing maar even op de lange baan geschoven…