Mariëtte Middelbeek is auteur en columnist en mamavlogger voor Kek Mama. Samen met haar man Erik heeft ze zoon Casper en dochter Nora.
Het schooljaar zat erop en Casper ging over naar groep drie. Dat was nog een dingetje, want diverse ouders hadden bij mij geïnformeerd of ik al had gehoord of de overgang een feit was. Mij leek van wel, wie blijft er nu zitten in groep twee? Zo goed als niemand, bevestigde de juf, zeker niet een jongetje van zes dat groot is voor z’n leeftijd. De guppies van vier die instromen zouden denken dat ze per ongeluk zelf in groep drie waren beland. Bovendien liep hij prima in de pas voor het nieuwe niveau. Daaraan was ik inmiddels wel gaan twijfelen: tijdens en na de sluiting van de scholen vanwege corona was het voor- dan wel achterlopen van kinderen ineens overal onderwerp van gesprek.
Lees ook
Dít is waarom Mariëtte zichzelf soms opsluit in het washok >
Ikzelf had een thuisschool ingericht, voornamelijk omdat ik wilde dat de inmiddels opgedane kennis niet verloren ging en omdat het me een fijne manier leek om wat structuur in de dagen te krijgen. Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat de vraag ‘wat gaan we doen’ beantwoorden, gaat ook vervelen.
Tijdens die thuisschool leerde ik voornamelijk dat juf zijn een vak is. Een vak dat ik niet beheers. Maar Casper kende aan het einde van de schoolsluiting net zoveel letters als daarvoor, wat me een zeer goede uitkomst leek en bovendien in lijn met wat in groep twee zo’n beetje gebruikelijk is. Maar kennelijk was het niet voldoende.
Want online en offline vlogen de prestaties me om de oren. Kinderen jonger dan Casper die ineens ‘eind groep drie’-niveau presteerden of zelfs ‘half groep vier’. Gewoon groep twee was blijkbaar niet goed genoeg voor een kind in groep twee. Misschien gek, maar ik – zelf ooit een studiebol op het vwo – vind dat dus wel goed genoeg. En het leuke is: als je weinig verwachtingen hebt, word je nog eens verrast.
Zo was Casper tijdens de lange rit naar onze vakantiebestemming zomaar een uur stil. Met z’n tong uit z’n mond zat hij verwoed dingen te doen met een pen en een blaadje. “Kijk mam”, zei hij na een tijdje en draaide zijn werkje om. “Alle namen van onze familie. Cool hè?” Niet gek, lijkt me, voor groep twee.
Deze column staat in Kek Mama 11-2020.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Boys moms weten: zoons kunnen heftig zijn. Zo ook het zoontje van Frida, toen ze op vakantie was in Kroatië met haar gezin. Hij legde eigenhandig het hele zwembad plat. Per ongeluk.
Elke ouder weet: er komt een moment en dan pikt je kind iets op wat ie absoluut niet had mogen horen. Zo liet de vijfjarige Hugo op een subtiele, maar duidelijke manier weten hoe zijn vader over bepaalde collega’s denkt.
Wanneer je de eerste bent in je vriendengroep die moeder wordt, vergt dat wat aanpassingsvermogen van de rest. Een vaardigheid die niet iedereen even goed onder de knie heeft. Dat bleek wel, toen een vriendin van Noëlle met dit kraamcadeau op de proppen kwam.
Met twee gezinnen op vakantie, hoe meer zielen, hoe meer vreugd, dachten Anna en haar man. Dat viel tegen, bleek toen ze eenmaal in Frankrijk gearriveerd waren.
Toen Rosie een baby was, vond ik uiteten gaan best een uitdaging. Nu ze twee is, valt het nog niet altijd mee. En dat heeft niet alleen met het kind te maken.
We bereiden ons maandenlang voor op dé grote dag: de bevalling. Bevalplan? Check. Pufcursus? Check. Maar van presentatrice Shelly Sterk mogen we ons best vaker focussen op de periode ná de geboorte, het herstel: “Je lichaam is de volgende dag echt niet klaar voor een wandeling van tien kilometer achter de kinderwagen.”