Tabitha (43) woont met haar zoontjes Teun (7) en Willem (3) in Haarlem. Haar man kreeg een jaar geleden de diagnose: onbehandelbare hersentumor. Een maand later was hij overleden. Hoe ga je als gezin verder na zo’n plotseling verlies? In deze columns krijg je een inkijkje in momenten die zij meemaken. Het eerste jaar zonder papa.Het is zaterdagochtend en we hangen wat in huis rond. Ik heb nergens zin in. Met z’n viertjes gingen we op zaterdag vaak in de stad of op het strand lunchen, zo rolden we het weekend lekker in. Nu ben ik gewoon moe. Mijn hoofd zit vol en ik wil even niet meer zorgen. Dus ik bedenk dat we naar het pannenkoekrestaurant in de buurt gaan, die heeft een enorm springkussen. Dan kan mama even zitten en de jongens spelen (lees: mij met rust laten). De jongens reageren wild enthousiast en we springen op de bakfiets. Terwijl de jongens lekker spelen, heb ik pannenkoeken en een glas wijn voor mezelf besteld. Dit gaat de goede kant op! Er zitten uiteraard veel gezinnen om ons heen en daardoor voel ik me op dit moment wel echt ‘de weduwe’. In mijn hoofd beantwoord ik de vragen van mensen: ‘Ja, ik ben hier alleen.’ ‘Nee, ik ben niet gescheiden, mijn man is overleden.’ ‘Nee, ik wil dit liever ook niet.’ Maar iedereen is met z’n gezin bezig en waarschijnlijk vraagt niemand zich af waarom ik hier zonder man ben. En, hoe vaak zitten er niet een moeder alleen met haar kinderen op een terras? Op een gegeven moment zie ik Teun vanaf het springkussen iets te lang naar een vader kijken die met een jong kind op schoot speelt. Als hij bij mij komt, vraag ik hem of het lastig vindt dat er hier andere papa’s zijn? ‘’Ja,” antwoordt hij volmondig. “Je hebt vast elke dag wel zo’n moment?” Hij knikt bevestigd. Sinds Frank er niet meer is, valt het mij ook op. Hoe vaak er op straat, in een speeltuin, in een winkel of bij het voetbalveld het woord ‘papa’ valt. Het is iets dat nog steeds niet went en wat voor een pijnlijke steek in mijn lijf zorgt. Laat staan hoe Teun en Willem dit ervaren. Ik zeg tegen Teun dat ik hem heel goed begrijp. “Als ik iets kan doen, laat het me weten.” “Ja, er is wel één ding,” antwoordt hij “papa weer levend maken.” Kon ik het maar lieverd, dan had ik het allang gedaan.
Als haar dochter model wil worden, denkt Malou een buitenkansje te hebben als een bekende van de tennisclub aanbiedt om voor een prikkie foto’s te maken. Maar wat aantreft in de ‘studio’ van ‘de fotograaf’ tart elke verwachting…
Drie leuke zonen, een huis aan de Loosdrechtse Plassen en allebei een goedlopende carrière: het leven van Kim Kötter en Jaap Reesema lijkt het perfecte plaatje. “Mensen zien alleen dat alles klopt, maar dat is omdat wij keihard werken.”
Het zou een magische vakantie op een Disney-cruiseschip op zee worden. Een cruise vol glitters, Mickey Mouse en zonsondergangen. Maar voor één gezin werd het een moment om nooit te vergeten. En niet om de reden die ze hadden gehoopt.
Ze had zo’n zin in haar welverdiende vakantie met haar gezin. Niet te ver weg, met de auto naar de camping in Frankrijk. Karlijn had alles tot in de puntjes voorbereid en iedereen was er klaar voor. De aankomst op hun vakantiebestemming verliep ietsje anders. Ze kregen ongewenst bezoek van een nest vliegende mieren.
Samen onder de dekens kruipen, de dag nabespreken en lekker dicht tegen elkaar aan in slaap vallen: jarenlang hét romantische ideaalbeeld van samenwonen. Maar uit recent onderzoek blijkt dat de realiteit voor veel stellen anders is. Sterker nog: apart slapen is helemaal geen taboe meer. En dat is misschien wel beter voor je nachtrust én […]