Malu Pesulima (29) woont samen met Romano en is moeder van Mack (3).
Sinterklaasavond 1999. Nieuwsgierig kijk ik naar de twee cadeaus op tafel als mijn vader door de buurman wordt gebeld. Of hij onopvallend drie jute zakken gevuld met een buitensporige hoeveelheid aan pakjes bij de deur wil zetten. “Meteen daarna op het raam bonken?” reageert mijn vader instemmend.
Het is een beeld dat ik me als de dag van gisteren herinner. Want drie jute zakken op de stoep? Dat was voor mijn broer en mij totaal ondenkbaar. In de weken voor sinterklaas mochten wij hooguit twee keer onze schoen zetten. Vaak lag er wat strooigoed in en met een beetje geluk een chocoladeletter. Op 5 december kregen we allebei één groot cadeau. En hoewel we geen exorbitante uitpaksessies kenden, maakten mijn ouders er altijd een onvergetelijke avond van.
Lees ook
‘Mama, oma zegt dat Sinterklaas niet bestaat’ >
Toch hadden die jute zakken van de buren klaarblijkelijk indruk gemaakt, want ruim twintig jaar later moest en zou diezelfde hysterische sinterklaasavond er komen voor mijn eigen zoon. Van dino’s en kleurpotloden tot puzzels, bellenblaas en bestuurbare auto’s: werkelijk alles werd uit de zak getoverd. Kind eerst blij, natuurlijk. Maar toen we zagen dat hij er na het zoveelste cadeau genoeg van had, totaal overprikkeld was en er nog twee zakken tot de nok toe gevuld tegen de bank stonden, voelden mijn vriend en ik er ons wat ongemakkelijk bij. We knoopten de overgebleven zakken dicht, bewaarden de cadeaus en maakten neefjes, nichtjes en vriendjes er op verjaardagen blij mee.
Een prima oplossing voor dat overtollige speelgoed, maar toch had ik er een nare nasmaak van. Helemaal toen ik zag dat Mack al na een paar weken geen oog meer had voor negentig procent van de cadeaus, die tot op de dag van vandaag enkel dienen als kistvulling. Daarom doen we het dit jaar anders. Geen bergen prullaria meer, maar enkel een paar fijne cadeaus waar Mack zeker langere tijd mee speelt. En nu maar hopen dat onze huidige buurman me niet vraagt of ik als onzichtbare sint kan fungeren.
Deze column staat in Kek Mama 15-2021.
Meer lezen? Neem hier een abonnement op Kek Mama, de #1 glossy voor moeders.
Als ouder kun je nog zo je best doen om je kinderen met een gerust hart de wereld in te sturen, maar soms knijpt je moederhart toch even samen. Ook bij het koningspaar thuis is dat niet anders.
Sinterklaas is een gezellig kinderfeest, maar kan ook voor veel spanning zorgen. Bij Jikke (34) thuis zorgde de sinterklaassurprises dit jaar voor een portie kinderlijke wraak.
Louisa is verloskundige in de Randstad en moeder van Khai (3). In haar werk komt ze dagelijks de ontroerende en krachtige kanten tegen van het zwanger zijn, de bevalling en alles wat daarna komt. In haar columns deelt ze openhartige verhalen en inzichten.
Soms zit je ergens, in de wachtkamer of in de rij bij de bakker, en denk je: lief kind, wie heeft jou op de ‘luid en los’-stand gezet?
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Goed voor de dag komen bij je kersverse nieuwe schoonouders wil je altijd, maar met kerst nóg een beetje meer. En juist toen liep het bij Kira he-le-maal verkeerd af, want zij eindigde als een soort rollade.