De box van Malu’s zoon puilt uit van het speelgoed, maar ’t liefst stopt ze die bonte verzameling ver weg – in dichtgeplakte dozen, diep in de donkere berging.
Lees verder onder de advertentie
Want hoe gezellig die prullaria er ook uitziet, het neemt ontzaglijk veel ruimte in beslag. En als Het Kind er dan nog mee zou spelen: à la. Maar hij kijkt er geen seconde naar. Althans, niet als er iets in z’n gezichtsveld verschijnt wat hij net even spannender vindt. En dat is dus vaak – verrassend genoeg – geen speelgoed…
Lees verder onder de advertentie
Verpakking met luierdoekjes
Van zijn knuffelvos vindt hij alleen het waslabel(?) interessant en ook de felgekleurde plastic speelgoeddraaimolen (met pratende dieren – peperduur overigens) gooit hij gelijk naast zich neer als hij de luierdoekjesverpakking hoort knisperen. Mijn bril? Die trekt hij met grof geweld van m’n gezicht zodra hij de kans krijgt. Ook opladers, make-upkwasten, lege drinkflesjes, sokken en touwtjes aan truien zijn enórm fascinerend. Fascinerender nog dan zijn babyafstandsbediening vol lichtjes en knopjes.
Soms vraag ik me af waarom speelgoed voor baby’s überhaupt nog bestaat. Ik bedoel: geef zo’n kind een pollepel en hij is er uren zoet mee. Maar waarschijnlijk is onze zoon gewoon nog te jong en nieuwsgierig naar zijn omgeving om er écht bewust mee te spelen. Daarom hebben we besloten om een deel van zijn arsenaal aan piepknuffels en plastic spul in de boxzak de gooien en zijn boeltje weer tevoorschijn te halen zodra hij is uitgekeken op, nou ja, ónze spullen…
Lees verder onder de advertentie
Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels acht maanden oud.
Nog vóór je kind de deur uit stapt, is de emotionele “basislijn” voor de dag vaak al bepaald. Niet door een strak schema of een perfect afgevinkte routine, maar door iets anders: hoe veilig en verbonden je kind zich bij jou voelt.
Er is zo’n opvoedwijsheid die hardnekkig blijft hangen: zoals je een kind aanspreekt, zo gaat het zich ook gedragen. Geef je vertrouwen, dan groeit het. Praat je alsof het kind iets kan, dan gaat het eerder proberen om inderdaad “dat kind” te zijn.
Er zijn van die zinnen die automatisch uit je mond rollen zodra je moeder wordt. Je hoeft er niet eens over na te denken, ze zitten ergens opgeslagen tussen de gebroken nacht en de koude koffie. Een daarvan? “Omdat ik het zeg.” Maar hoe vertrouwd die uitspraak ook voelt, hij blijkt in de praktijk minder […]
Steeds meer kinderen hebben een overvol schema, van sport en muziek tot kunst. Waar vroeger één naschoolse activiteit genoeg was, is nu bijna elke vrije minuut ingevuld. Experts spreken van FOMO-parenting.
Iedere moeder heeft haar momentjes. Maar sommige blunders zijn té erg – of te hilarisch – om voor jezelf te houden. In de rubriek ‘Opgebiecht’ delen vrouwen hun grootste geheimen en gênantste momenten. Deze week Romy* tijdens het optuigen van de kerstboom.