Column Malu: ‘Negen maanden op, negen maanden af: klopt als een bus’

‘Ik geloofde er nooit zo in; dat ‘negen maanden op, negen maanden af’-gezemel. Stom natuurlijk, want hoe kan je in hemelsnaam een mening hebben over iets wat je nog nooit eerder hebt meegemaakt? Alsof mannen kunnen weten hoe bevallen voelt. Nou ja, dat dénken ze wel (ik citeer: ‘Ik heb ook weleens héél erge buikpijn gehad, hoor!’) maar da’s een andere discussie… 

Nu ik echt negen maanden verder ben, weet ik dat die uitspraak klopt. Althans, voor mij dan. Want man, wat ben ik af en toe een draak geweest als ik erop terugkijk.

Lees ook

Vader laat zien dat niet alleen het vrouwenlichaam verandert na de zwangerschap >

‘Waarom?'

Ik zie mezelf nog zitten een paar maanden geleden: middenin de nacht al snotterend met koorts en een huilende baby in m’n armen. Ik mopperen: waarom Mack juist die week uitkoos om weer nachtvoeding te willen, waarom ik in godsnaam niet een dikkere trui had aangetrokken die dag ervoor, waarom ik me zo belabberd voelde, waarom m’n vriend zo nodig ’s nachts moest werken, waarom m’n kind niet direct na zijn flesje gewoon weer in slaap viel en (ja, echt) waarom ik überhaupt ooit moeder wilde worden… En geloof me: zulke hysterische buien waren de afgelopen tijd schering en inslag bij ons thuis.

‘Rust in m'n hoofd'

Natuurlijk speelden die slapeloze nachten een rol en word je er ook geen zorgelozer mens van als je van de een op andere dag verantwoordelijk bent voor een levend wezen, maar ik kan nu eindelijk zeggen dat ik me weer voel als vóór m’n zwangerschap. Ik heb m’n gewicht terug, m’n nachtrust (tot de volgende tandjes komen – laat ik wel realistisch blijven), maar vooral de rust in mijn hoofd. En die rust is voor mij het belangrijkste, want ik kan nu oprecht zeggen dat ik onvoorwaardelijk geniet van het moederschap. En mijn vriend weer van mij.

Malu Pesulima is webredacteur bij Kek Mama en woont samen met Romano. Zoon Mack is inmiddels negen maanden oud.